De eerste helft

van 2018 is een feit.
Sjonge wat heeft het gevroren, en wat heeft het geregend in de eerste periode van dit jaar.
De griep sloeg ook weer eens toe in CasaTT wat heet..tot 2 x toe zelfs met een lichte infectie van de rechter long ...ja alle details tellen mee.
Mijn Linkerknie deed het de eerste helft verrassend leuk. Weinig last en de dagen dat er werd geprotesteerd van binnen waren prima te dragen met behulp van een eenvoudige knie bescherming.
De longen vroegen om iets meer..2x een Antibiotica kuur.
Onze kids voelen zich wonderwel thuis in Monster tegenwoordig. Een heerlijk huisje met nog het nodige te doen maar dat maakt het juist zo mooi. Elke stap maakt het huis meer en meer een Thuis.
Beiden druk met werk, sporten (vooral op het water) en een goed gevuld sociaal leven.
Ons sociaal leven heeft een kleine maar aangename wending gekregen. Kleine aanpassing in het "vriendenbestand" en dat voelt goed zo.

En dan stomen we door richting voorjaar en begint er een letterlijk zonnige periode.
Voor mij de nodige evenementen en helaas ook een paar annuleringen o.a. vanwege de luchtwegen. Soms moet het zo zijn ook al is het niet mijn eerste keus. Er blijft altijd genoeg over om de beentjes te blijven strekken.
Mijn Zumba/Dance/SALSATION® instructeur ontwikkeld en groeit in een razend tempo! Geweldig om te volgen...ook letterlijk! In de tweede helft gaan haar uren definitief over en begint voor mij dus ook een nieuw tijdperk wat betreft dansen/sportief bezig blijven.
Er zijn ook wat ingrijpende gebeurtenissen geweest die van invloed hebben gehad op mijn leven. zowel in positief als negatief opzicht. Leermomenten en processen noem ik ze, want er zit altijd een boodschap in de ervaringen en ik pak ze op, 1 voor 1. Ik leer mezelf daardoor steeds weer NOG beter kennen en ook wat betreft het toetsen van mijn persoonlijke competenties heb ik niet te klagen.
Nou heeft mijn vader met name mij altijd geleerd dat mijn kwetsbaarheid ook mijn kracht kan zijn en dat ik in balans ben als ik mijn kracht kan gebruiken om kwaliteiten te versterken, en mijn psychotherapeut was het daar van ganse harte mee eens..Echt een levenslange uitdaging !
Daarnaast ben ik niet in staat om te huichelen en staat hypocriet gedrag niet in mijn cv vermeld...dat maakt het soms best lastig om de weg van het midden te bewandelen..NOG een uitdaging..toe maar!
Ontdekken dat niet iedereen is wat hij of zij pretendeert te zijn is soms lastig te verteren. Het blijft altijd laveren tegen de wind in en soms overhellend kiezen voor de wijze weg van vermijding en ontwijken..en boy...wat heb ik daar een hekel aan. Liever stoot ik mijn toch niet al te grote reukorgaan een keer extra maar altijd in de wetenschap dat ik hier zelf voor kies door een confrontatie aan te gaan of te zeggen wat door anderen ingeslikt wordt. En dat terwijl in absoluut een conflict vermijdend persoontje ben..Liever de rol van de mediator, de bemiddelaar, de bruggenbouwer. Maar het leven bepaald soms gewoon net even anders.
Ik stap met vertrouwen (in mezelf) en met een kleine maar mooie vriendenkring de tweede helft van 2018.  Net weer iets onafhankelijker omdat ik weer iets meer op mezelf durf te vertrouwen. Mijn spirituele leven loopt keurig parallel..Ik maak er momenteel minder gebruik van dan voorheen en als ik er gebruik van maak is het in dienst van hen die het nodig hebben en dat is goed zo.
Ik vind het belangrijker dat de mensen die ik in het verleden een stukje op weg mocht helpen weten dat hun vertrouwen in mij terecht is.

Zo, dat was het weer...hardop nadenken via de virtuele wereld.
Terug naar de realiteit...mijn Telfort abonnement bijstellen!
Have a nice life <3

Wat een jaar

Eind 2016 kondigde ik vrolijk aan dat 2017 het jaar van de make over - renovatie zou worden, niet beseffend dat dit een redelijk understatement zou blijken....
Allereerst was er mijn Suikervrije Chalenge die prima verliep en uiteindelijk een mooi saldo heeft opgeleverd van een verlaagde suikerwaarde, de bloeddruk die (met behulp van eerst 2 en nu 1 pilletje) perfect is gezakt. Cholesterol is wat gezakt maar vermoedelijk maakt mijn lichaam mede als gevolg van de leeftijd/overgang iets teveel zelf aan. Kwestie van blijven opletten. En dan mijn gewicht...in totaal 11 kg  en 2 ons minder mee te nemen tegenwoordig. Wegen doe ik nu eigenlijk niet eens meer) Mijn nieuwe voedingspatroon voelt nog steeds erg prettig. En ik weet dat het mijn gezondheid ten goede komt dus geen witte of grijze haar op mijn hoofd die er aan denkt om dit op te geven. Helaas wel een onvoorziene kostenpost als gevolg...Mijn kleding zakte letterlijk van de schouders...shoppen dus! Errug...
Gezondheid...was ook een "dingetje dit jaar. Soms vergeet ik dat ik niet piep meer ben...en gaat mijn enthousiasme met mij aan de haal met als gevolg blessure leed. Heel dom natuurlijk want ik had het makkelijk kunnen voorkomen. Luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft..dus niet alleen van "boven"  maar ook heel voelbaar van binnen grinnik. Gaat het met de schouders en de ruggenwervel super verknal ik mijn kuit terwijl de linkerknie ook niet meer Joppietoppie blijkt te zijn. Ik heb er een zware kluif aan gehad maar met wijsheid en geduld gaat het weer prima! Chiropraxie en fysio zijn nu als apk bezoek verpakt ...beter voorkomen dan mank..ja toch!
En dan de make over binnenshuis! De bovenverdieping was natuurlijk al keurig voor elkaar. Voor beneden hebben we lang nagedacht, aangepast, nog eens nagedacht, opgemeten en vervolgens knopen doorgehakt wat heeft geresulteerd in een heerlijke sfeer, frisse kleuren, en vooral meer licht en rust in huis. Mijn idee was om ons huis ook letterlijk lichter te maken qua gewicht, dus de inboedel is aan aan kritische blik onderworpen en gaandeweg dit jaar kwam de winkel van Terre Des Hommes steeds voller te staan. Hebben we de containers van het Leger des Heils ook flink gevuld en tot slot kreeg het grof vuil station ook nog het nodige aan meuk en andere zooi.
Mooi op tijd klaar dus want.....dochter Bonnie was met haar partner intussen ook driftig op zoek naar andere woonruimte. Meer passend bij de tijdgeest en hun idee en gevoel van ideaal wonen. Monster is het geworden, wonen aan zee en hun passie binnen handbereik of de fiets..
Ook dat is gelukt en de volgende make over kondigde zich aan. Niet heftig maar wel even flink doorstomen met elkaar. Vandaag 01-12-2017 trekken ze de deur in Den Haag voor het laatst achter zich dicht, worden sleutels terug gegeven en wordt de blik gericht op zand, zee en vandaag zelfs ook zon.
En de laatste make over van dit jaar is ook weer in CasaTT..kerstperikelen zoals de bouw van een klein kerstdorpje.
Op dansgebied is er ook van alles gebeurt, in 1 jaar 2 x een instructeurs weekend gedaan niet omdat het moest maar omdat ik het zo verdomde lekker vind om te doen! Tussen de weekends in diverse workshops meegepakt en een paar Zumba events bezocht. Ja ik heb definitief gekozen voor SALSATION als nr.1 programma maar Zumba is ook iets waar ik nog steeds veel plezier mee heb. Prima te doen hoor 2 verschillende dans programma's naast elkaar. The best of both worlds voor TT. <3
Vrienden...nieuwe gevonden, sommige ook weer kwijt door..ja door wat? gewoon het leven, de keuzes die je maakt, de weg die je gaat. that's life to.
Gezin, we hebben er een kind bij zoals ik van mijn moedertje heb geleerd. Gezellig!
Contact met familie is er vrijwel niet meer, veel zijn overleden, en behalve met 2 nichtjes en 1 vers spontaan ontdekte "tante" ;-) vind ik het wel goed zo.
Sociale contacten genoeg verder.

Lieve mensen, dank dat jullie in mijn leven zijn gekomen en gebleven (tot nu toe :-)) voor sommige geldt...bedankt dat jullie weer zijn vertrokken LOL
Het leven is wat mij betreft te mooi om te treuren over wat niet meer is en wat we soms moeten loslaten.
Ik wens jullie allemaal een heerlijke Decembermaand toe, beleef zoals je dat zelf wilt.
Doe wat goed voelt en laat los wat verstikt en knelt.
Laten we met elkaar proberen om dit kleine stukje wereld een beetje mooier te maken door elke dag te beseffen wat we hebben...
Leven, gezondheid, partner, gezin, familie, vrienden.
Herinneringen, beleving, ervaring, energie en liefde.
De zon schijnt nog steeds voor iedereen.

Kiezen

Eigenlijk doen we ons hele leven niets anders.
Kiezen, keuzes maken, verkozen worden, anders kiezen, gedwongen worden om te kiezen.
Het begint al als ik opsta. Wat trek ik aan en wat ga ik of wat staat mij te doen vandaag.
Je zou zeggen dat iemand die niet deelneemt aan de (betaald) werkende maatschappij een luizenleventje heeft, lekker kan uitslapen elke dag en vooral koffie of thee zal leuten. Nou niet voor deze afgekeurde 60 plusser.
Om fatsoenlijk te kunnen functioneren maak ik elk dag een bewuste keus om de dag positief in te zetten. Ik kies voor een goed gevoel, voor de helpende hand waar nodig, voor een opgeruimd thuis en een zinvolle besteding van mijn tijd. Zinvol dus voor mij! Kan voor de ander totaal zinloos/nutteloos lijken :-) Ik heb hobby's en voldoende bezigheden en ik maak mijzelf graag nuttig. Ik haat afstompen en mezelf isoleren dus ik ben blij met mijn sociale netwerk. Ik ken mijn beperkingen en heb gekozen voor ontwijken of mezelf confronteren, soms grenzen verleggen en vaak binnen mijn grenzen blijven als dat beter voelt.
Loslaten of een stapje terug doen is ook kiezen. Kiezen in het belang van je eigen 'feel good"of om het goede weer terug te krijgen.
De allerbelangrijkste keuze vind ik toch wel, wanneer help je iemand en nog belangrijker is wanneer kies je ervoor om ook weer een stapje terug te doen, los en vrij laten dus.
Voor mij heel belangrijk en iets waar ik altijd veel moeite mee heb. Loyaal tot op het botje :-)
Toch moet het om te voorkomen dat je elkaar verstikt want ieder mens heeft ruimte nodig om te kunnen ademen. Iemand helpen door vrij te laten dus.
Jaloezie, hebzucht, na ijver, bedreiging en kapseizende ego's zijn ook reden om te kiezen,.....terug te trekken, afstand te nemen en bij jezelf te rade te gaan.  Wil ik dit, kan ik hiermee omgaan?
Ik ben vaak (vooral verbaal) erg 'aanwezig' en toch vind ik het heerlijk om op de achtergrond te blijven en vandaar te functioneren en te doen wat nodig is. Ondersteunend en faciliterend zijn.
Ik vind het leuk om in het middelpunt van de aandacht te staan...maar niet te lang :-)
Ik kan slecht omgaan met en tegen mensen die verliefd zijn op zichzelf en vergeten dat de wereld groter is dan het eigen ego. Dan kies ik voor pleitte via de zijdeur...tot ziens!
Ik heb een eigen en soms behoorlijk specifieke mening en kan deze duidelijk ventileren, niet tot ieders genoegen..maar ik vind ik het wel heel belangrijk om de mensen in mijn wereld te respecteren en in hun waarde te laten.
Ik kan niet tegen mensen die anderen claimen of zo nadrukkelijk aandacht opeisen dat ze de omgeving verstoren of anderen daardoor wegzetten..ik vind het ook afschuwelijk als ik dat zelf doe.
Dus ik kies voor de middenweg. Ik zie, hoor en luister, signaleer en voel en maak een keus.
Ik houd van mijn leven en kies ervoor te leven zoals het voor mij goed en positief voelt. Soms raak ik daardoor ook mensen kwijt, onbedoeld en ongewild, soms heel bewust. Het zij zo..zo is het leven wat ik leef.

Mijn zon schijnt altijd

Het is alweer oktober, om precies te zijn maandag 9 oktober 2017.
Het is ook alweer lang geleden dat ik mijn laatste overdenking heb geplaatst.
Soms komt het er gewoon niet van, is een mens druk met van alles of juist met niks.
Want heus er is genoeg gebeurt in het leven van TT.
Ons project 'de woonkamer make over' bijvoorbeeld is schandalig goed gelukt! Ik noem het onze privé verhuizing met behoud van de postcode. Wat een nieuwe vloer, een lik verf en wat nieuw spul aan de muur en vers groen al niet kan doen voor een kamer.
Alles was goed overdacht en gepland...op de dag dat het pc gelegd zou worden na, want de 'stoffeerder' was vergeten ons in te plannen. Mijn reactie was simpel. Onze vloer wordt hoe dan ook vandaag gelegd..en dat gebeurde dus ook. Na bijna 20 jaar is het laatste restant van onze eerste inrichting hier verdwenen onder de nieuwe PVC vloer. We hebben van alle kleurtjes in de afgelopen jaren genoten. Of het terra was, mediterraan geel of antiek groen het klopte met wat we wilden en voor ogen hadden. Zo ook de trap en de slaap/strijkverdieping in vooral crème tinten met een accent van Engels rood die vorig jaar door ons is aangepakt. Nu dus beneden. incl.. de keuken en de wc. Zo'n make over is voor mij ook altijd weer een reden om kasten leeg te trekken en de huisraad aan een kritische blik te onderwerpen...wat kan er weg...en uiteindelijk blijft het meeste... Op dit jaar na. Tassen, zakken en dozen zijn gevuld en het huis is een aantal kilo's lichter geworden.
Planten..ook zoiets. Ik heb blijkbaar (licht)groene vingers want de planten binnen en buiten doen het eigenlijk altijd goed...te goed zelfs. Dus selectief groen geruimd en nieuw aangeschaft. De bovenmuren en alle deuren beneden zijn mat grijs met een vleugje groenig geworden, dat hangt van de zon af. Dus het groen van het groeiende groen past daar naadloos bij en ook de accent kleur in de kamer...kussens en p(r)ulletjes in soort blauwig groen. Trendy maar goed te vervangen als we het zat zijn.
2017 was dus het jaar van binnen. En we gaan alweer rap op weg richting 2018.
Hebben wij een nieuw project op de planning? jazeker..de achtertuin is aan de beurt. Met gebruik van bestaand materiaal gaan we proberen een totaal ander sfeertje te creëren. Zoals men dat tegenwoordig zo leuk kan duiden...we trekken buiten naar binnen en andersom. Gewoon omdat wij vinden dat het na 20 jaar mag en kan :-) Het wordt vast en zeker weer een lange zomer.
Oh..voor ik het vergeet! We hebben er een huisdier bij..soort van..past perfect in het van binnen naar buiten gebeuren. Naast de huis tuin en buiten vogeltjes die bijna dagelijks door mij worden voorzien van lekkere zaden en fruit heeft mr.. stekeligheid..door vrienden E(gel).Toolen. gedoopt onze tuin ontdekt. Incl. elke avond een schaaltje met speciaal egel voer. Ik maak er foto's en filmpjes van en deel die royaal op Facebook en Instagram met wie het leuk vind. E.T. is populair. Er wordt meegeleefd met zijn bescheiden avonturen in onze tuin. Van hoosbui tot schijngevecht met A.T. zijn donkerder gekleurde soortgenoot en incidenteel dwars gezeten door mini A.T.  Egels snuiven, grommen, duwen, knabbelen, smakken niesen, rammelen (de stekels) en zijn eigenlijk foeilelijk maar de evolutie heeft ze gewoon voorzien van een grappige aangebouwde rammelaar, 4 dunne maar ozo rappe pootjes, een spits bekkie en 2 kraaloogjes. Instant Stekel love in huize TT dus.
Er staat zelfs al een heuse egel bungalow in de schuur te wachten tot de nieuwe groene beestjes border volgend jaar klaar is. Met plek om te schooien te slapen te snaaien en te schuilen.

Reflectie momentje.

Bijna 8 jaar geleden, nadat ik bewust 1 jaar de tijd had genomen om te verwerken en te rouwen kwam ik in aanraking met sportief bewegen op muziek. Al heel snel ontdekte ik dat Latin muziek bij mij binnenkwam zonder dat ik de taal beheerste (nu nog niet hoor maar ik snap het iets beter😃) spontaan kippenvel krijgen of ontroerd raken door muziek en/of zang en ook nog leren bewegen op het ritme..dat was het voor mij. En dan ga je leren. Leren van anderen en ook van en over jezelf. Zumba kwam in beeld Heerlijk! Als en zolang ik maar kon dansen 😃. Soms wel 7 uur per week. Diverse instructeurs bezocht bij diverse scholen en studio's. Stuk voor stuk leerzaam. Veel geleerd, ook teleurstellingen moeten incasseren en accepteren. Los moeten laten en door moeten gaan op mijn eigen manier en weg, veel ook over mezelf geleerd. De wens om een diploma te halen werd steeds duidelijker. Maar ja. Bij wie hoe en waar. Kan ik het wel. Lukt dat wel want ook ik kan de klok niet terugdraaien al roeptoeter ik tegenwoordig dat mijn 3de jeugd is begonnen 😂. Gesteund door man en dochter, vrienden en meer die snapten wat ik voel en wil, besloot ik dat 2017 het jaar van TT moest worden. In meerdere opzichten zoals mijn "trouwe volgers" weten 😁
Ruggetje, knie, schouders en gebitje gingen in de renovatie en dan dient het moment zich aan. Salsation waar ik al van heb mogen proeven via masterclass en workshops (zoals ik ook regelmatig en met plezier die van Zumba bezoek) organiseert een instructeur training weekend zoals dat ook door Zumba wordt gedaan. Condities en voorwaarden spreken mij aan. Ik haal diep adem en schrijf mij In! 
Het gaat nu echt gebeuren...jee 🙄
En voor je het weet heb je 2 lange en intensieve dagen achter de rug. Heb ik samen met een mooie groep mensen gedaan wat we allemaal op onze eigen manier en met persoonlijke motivatie wilden doen en behalen. Een bewijs van competentie. Een rijbewijs 😉 waarmee we nu verder aan de slag mogen, wederom op eigen wijze en weg. 
En dan sta ik rustig te wachten en bij te komen met mijn flesje water en ik kijk om mij heen..het is net een film met een mooi open einde......
Therese! Crisis 🤤 ik wordt wakker en loop naar SMT Sheldon Christiaan toe. Iemand die ik heel hoog acht en van wie ik veel heb mogen leren en niet alleen gedurende dit weekend. 
Tsjaaaa...sta je dan...en ik breek.
Heb ik dan toch onderschat wat dit voor mij betekend? Yep absoluut!!!! Want dit certificaat betekend alles voor mij! Ik kan het, ik wil het en ik doe Het! 
Openminded dansen met mijn hart. Mezelf verder verbeteren omdat ik dat dolgraag wil. 
 Laten zien dat dansen met je hart....een passie hebben....delen wat je voelt....plezier maken.... niet aan leeftijd is gebonden.
Ik kreeg van Renate Nijland die loeihard heeft gewerkt de laatste tijd, om dit weekend en meer te realiseren een paar "aardige"😉 kiekjes 
En misschien vertellen die nog wel beter het verhaal wat ik wil delen met jullie.
Dat verhaal heet...doe je eigen ding kies je eigen weg. Maar doe het vooral omdat het goed voelt en doe het met je

Huis en Thuis

Na een jaar of 7 was het wel tijd.
Nadat we vorig jaar met geweldig resultaat de bovenverdieping hadden aangepakt en opgeknapt stond in de planning voor 2017 de benedenverdieping een flinke beurt geven.
Het plafonds witten hebben we uit handen gegeven en is door schilder Dirk vakkundig en secuur uitgevoerd. Daar kunnen we zelf echt niet voor gaan zwoegen. Ieder zijn vak ;-)
De rest wilden we wel zelf doen, gewoon omdat wij dat leuk vinden, nog steeds kunnen en goed kunnen samenwerken.
Hier is ook weer maanden van meten, weten, informeren, vergelijken, keuren en aanpassen aan vooraf gegaan.
Uiteindelijk zijn de kleuren bepaald. Heb ik alle nieuwe sfeermakers aangeschaft en veilig opgeborgen en is de week verlof aangevraagd en goedgekeurd dus we kunnen aan de slag.
Eerst heb ik mij een kleine week met verfreiniger en ontvetten ter voorbereiding vermaakt.
Onze nep/sfeer/schouw van de elektrische haard die overigens ook kan verwarmen ;-) voorzien van een nieuwe krijtverf jas. Diverse plantenpotten ook in de krijtverf gedompeld.
Verf en allerlei benodigdheden hebben we samen aangeschaft.
En dan gaan we samen van start. Schuren, de kamer zo leeg mogelijk maken, de werkplekken voorbereiden, plamuren, vullen, schuren, grondverf, schuren en vervolgens laagje voor laagje, muur voor muur en kozijn voor kozijn voorzien van de door ons gekozen kleurcombinatie.
We zien het opknappen, we zien hoe de sfeer in huis begint te veranderen. Er komt rust, en wat een lichtwinst!
Na een volle week hard werken is het nagenoeg klaar.
Tegenslag hadden we weinig. Ik had pech met de krijtverf, de eerste blikken waren te droog en korrelig en 1 blik klotste letterlijk een plas verf uit over de vloer en tafelpoten en koste mij uiteindelijk uren van schrobben en schrappen om de boel weer enigszins in orde te krijgen. De vloer wordt weliswaar ook vervangen later dit jaar maar ik ga niet maandenlang tegen een ongeplande surrealistische vloerbewerking aankijken.....
Kleine tegenslag was het ijzeren kozijn van de kamerdeur..Dat kreng is niet glad te krijgen! Net als de randen van ons kamer plafond..dat is te vergelijken met een golfslagbad..en wat krom is moet je vooral niet proberen recht te kwasten , en dan de afplak tape....laaaaaat maaaaaaaar ...grrrr
Konings dag 2017 wordt voor ons voor het eerst sinds jaren een gezellige thuisdag. (ik was een aantal jaren op pad voor een Zumba demo) Rob gaat de nieuwe vensterbanken monteren en ik ga nog een rondje maken met 2 blikjes verf...om de verf die met de afplak tape in de vuilnisbak is gemikt weer opnieuw aan te brengen.
En dat alles doen we onder het genot van een lekkere oranje tompouce !
Lang leve.....ons Huis en ons Thuis!
I love my life and i love living it the way it is with the ones in it who i love <3 <3 <3

.

make over

Een dubbele zelfs.
Vorig jaar om precies te zijn op 13 juli 2016 ging ik met bibberknietjes maar wel alleen naar Dental Clinics voor een eerste consult bij Implantoloog Jack Plooy. Daarna ging het allemaal voorspoedig zo leek het. De genezing van het aanbrengen van de 2 implantaten op weg naar een zogenaamd "klikgebit" en nee er klikt niks...alleen de bleken erg aan mij gehecht. Geen nood, die werden alsnog snel verwijderd.
Vervolgens mocht ik door naar Sander, de specialist van Dental Clinics op het gebied van meten, happen, bewerken, corrigeren, vervaardigen van de volledige prothese en onder het klikgebitje met een "steg" de verbinding tussen kaak/implantaten en onder prothese.
Nog steeds alleen er naar toe...Ik was al super trots op mezelf na ruim 30 jaar als angstpatiënt alles op het gebied van mond en correctie zorgvuldig te hebben vermeden...alleen als het echt niet anders kon was ik bereid om op de stoel plaats te nemen en te blijven zitten...voor mij al zo heel uniek ;-)
Vervolgens ging er eigenlijk van alles mis of verkeerd wat mis en verkeerd kon gaan... buiten mijn schuld.
Een steg die niet paste, Sander die ziek werd, een afspraak die werd gecanceld vanwege een andere patiënt die (heel begrijpelijk) acute hulp nodig had. Persoonlijke/familie omstandigheden en tussendoor een zachte (soft liner) basis die in no time aan flarden lag. In totaal 4 x een verse soft liner aan laten meten en 2 x terug voor een onverwachte volledige breuk van de onder prothese...was dan ook volledig versleten.
Alles bij elkaar 3 maanden vertraging excl.. feestdagen.
En telkens moesten de genezing kapjes/staafjes eruit voor het passen van de steg en allerlei andere metingen. En dat was mijn grootste overwinning want deze handeling was voor mij telkens een marteling. De schroeven van deze kapjes zijn breed en passen precies in de buis van de kunstwortel, en de implantaten liggen bij mij diep. Ik heb voldoende kaak en meer dan voldoende tandvlees en dat tandvlees heeft een eigen willetje..Dat wil zodra de schroef eruit gedraaid is meteen naar elkaar toe..dat is het punt ook ook niet. De ellende was het terug aanbrengen van de schroef want het tandvlees moest weer weggeduwd worden. Dat heeft mij veel zuchten, steunen, zweetdruppels en gekreun gekost, met alle begrip en steun van Sander die mij echt door dit proces heeft gesleurd. Hij wees mij op de ademhaling...veel te hoog...te gespannen..Afijn leermomentjes te over.
En toch telkens met goede moed en een positieve instelling terug voor de volgende fase.
Tot vandaag, 26 april 2017. Zonder verwachting ging ik op tijd naar de kliniek.
Zonder verwachting nam ik plaats in de praktijk ruimte van Sander et voila! Alles paste :-D oké 1 minuscuul drukpuntje wat eenvoudig werd verholpen.
Ik heb weer letterlijk een mond vol tanden, alles is gecorrigeerd, dat wat ingezakt was is opgehoogd, wat scheef was weg gesleten is rechtgezet (dus voor mijn gevoel nu natuurlijk en tijdelijk weer scheef LOL) De tanden hebben weer de juiste stand en positie. En de steg verbinding zit muurvast en zonder marteling!
Als laatste moest ik nog wel even oefenen met het uitnemen en terug plaatsen van de onderprothese....daar heb je spieren en nagels en humor bij nodig .. grinnik.
Maar het lukte prima!
En nu dus wennen aan letterlijk een mond vol tanden, alles is nu anders, praten, slikken, positie van de tong, eten en zelfs de mond sluiten is wennen. Maar...ook dat went weer.
Het grote voordeel van een onder prothese die goed vast zit is een boven prothese die daardoor automatisch ook is goed vast zit...en dat is een heel prettig gevoel na bijna 1 jaar met een rammelend eethoekje ;-)
Sander en ik hebben veel waardering voor elkaar gekregen. Hij heeft mij met veel geduld, begrip en respect begeleid en ik heb respect voor zijn geduld, begeleiding, expertise, mensenkennis en betrokkenheid. Dat was wel een knuffel waard! V
olgende week nog ff terug voor nacontrole.
No problem voor TT!
3/4  jaar verder:
9,2 kg. afgevallen, suikerniveau perfect.
Cholesterol is gedaald (nog 0.4 te gaan)
Bloeddruk is gedaald maar moet nog een stukje.
De rugproblemen zijn aangepakt. De knie gaat momenteel ook goed ondanks lichte slijtage en een stukje kraakbeen want soms aan de wandel wil in het gewricht.
Ja, dat is al met al wel een heel aardig gelukte make-over.
Mijn 2017 begon met een volle agenda voor de gezondheid en gaat nu een stuk gezonder verder met vooral veel ontspanning en FUN!
I love my life the way it is.

Geschrob en gespetter en ruimen maar!

Het is donderdag en ik zit aan mijn lunch met zalm. Pure verwennerij noem ik dat zelf.
Ik zit in een halflege woonkamer naar een halflege wandkast te koekeloeren, Kale vensterbanken, een lege schouw. Soort minimalisme.
Neeeeej ik ga niet verhuizen. Ik ben druk bezig met voorbereidingen treffen voor de opfrisbeurt van de benedenverdieping. Dus de gang, woonkamer en de keuken worden flink onder handen genomen.
Aan mij was de zelf verkozen taak om eindelijk eens een aantal pullen, potten, vazen en ander decoratief spul te gaan verwijderen. Het is echt tijd voor een frisse nieuwe look, een net iets ander sfeertje met wel het behoud van het voor mij absolute noodzakelijke "thuisgevoel".
.Dat verwijderen en toch nog even terug zetten en uiteindelijk toch echt weg geven of weg brengen, het schoonmaken en zorgvuldig ver(in)pakken en in een halflege kast opslaan van wat ik absoluut niet kwijt wil. Of spullen die ik de laatste tijd heb aangeschaft, zoals een enorme bronskleurige bizon schedel (nep off course!)  enkele vazen in de Ganesha stijl waar ik een groot fan van ben.
Nieuwe lampjes, kussens voor op de bank, een rieten mand en een enorme lantaarn die ik net ff anders heb ingericht.
Sommige dingen heb je al jaren in een kast staan, je kijkt er zelfs niet meer echt naar om en als ik soms keek voelde ik een constatering..ja het staat er nog steeds...maar waarom? Dus heb ik na 27 jaar eindelijk die 12 Cristal d'Arc glaasjes uit een ver verleden (ooit boedelscheiding) zo in de recycle glastas gemikt. de meeste zelfs nog ongebruikt. weg ermee!
Die half lege kast is nu natuurlijk bomvol. De gordijnen liggen in grote zakken onder het logeerbed te wachten tot ze gewassen kunnen worden en weer netjes opgehangen, er zijn ook gordijnen omgewisseld voor een stel wat al jaren lag te wachten op een herkansing :-)
Zoompje eruit..of er weer in, that is the question..wordt volgende week ingevuld.
Dus de gang en de woonkamer hebben een lichte echo. De keuken minder maar die is vandaag aan de beurt..alhoewel? daar gaat niet veel uit, die opruiming is al eerder voor elkaar gekomen.
Die leegte voelt momenteel erg goed. Het is een signaal dat ik schakel, emoties in of uit schakelen, mezelf de ruimte geef om mijn weg voort te zetten of aan te passen zoals het goed voelt.
Maar er komt nog iets meer bij kijken natuurlijk.
De potten verf kwasten, plastic folie, kranten, doeken, schuurpapier etc.. zijn het bewijs.
Afgelopen week heb ik elke dag besteed aan het vet en vuil/aanslag verwijderen van deuren en kozijnen, lambrisering, plantenbakken, een schouw (met nep haardje) plinten en nog meer. Alles klaar voor Rob en het schuurwerk. Onderbroken door een gevalletje pech met krijtverf blikken waardoor onze terra kleurige marmoleum vloer nu een zeer matte en beetje aparte look heeft. Gelukkig komt er in de loop van dit jaar ook een andere vloer in!
Een golf witte krijtverf veroorzaakte veel frustratie bij mij. Gevolgd door enkele uren noeste schrob en boen arbeid om die witte plas en ontelbare grote en kleine spetters zoveel mogelijk onzichtbaar te maken...incl.. die op mijn laarsjes waren geland, de eethoek tafel en 2 stoelen met ongewenste gespikkelde zitting. Ik moet zeggen..ook hier heeft St. Marcs geweldig werk verricht. Nu mijn handen nog laten herstellen want daar is ook elke vorm van natuurlijke bescherming verdwenen....vetvrij...hm...toch even de weegschaal ....???? LOL
Maar goed, we zijn  verder gegaan en strakjes pak ik het laatste stukje beet.  De keuken die gelukkig niet groot is met een verse emmer St. Marcs aanvallen tot ook daar deur, kozijnen en muur vet/setter en verf klaar zijn.
Ook heb ik de afgelopen 2 dagen gespeeld met krijtverf. Gewoon op mijn manier. De nep schouw is met 3 kleuren bewerkt, er is geschuurd en gepoetst, bij en afgewerkt en hij is leuk vind ik zelf!
Plantenpotten zijn wisselend in Engels groen en puur Taupe gezet met bewerking waardoor er barstjes zichtbaar zijn. Ik vind ut gaaf!
Komende week gaan we samen aan de slag met kwasten en rollers. De benedenverdieping krijgt een ander kleurtje, een ander sfeertje en een andere "look" , heerlijk!
Alsof ik het ene gekleurde boek sluit en een volgend vol verwachting ga openen?
Een mens kan overal wel symboliek aan ophangen, doe ik dus ook met plezier!
Strakjes zijn wij klaar met onze klus en gaan we genieten van een vrolijke en hopelijk zonnige zomer lang. Rob met sport, fietsen en lezen. Ik met sport, workshops, tuinieren en jawel..ook fietsen. Ik heb mezelf belooft dat ik goed voor mijn knie ga zorgen en zolang mogelijk het moment van "doorverwezen worden naar de Ortho" op een goede manier zal uitstellen ;-)  Puur eigenbelang, want een pijn vrije knie betekend voor mij zonder zorgen dansen, lopen en genieten van mijn leven.
Ik ruim meteen ook elke vorm van negativiteit, jaloezie, afgunst en andere totaal zinloze uitingen weer ver achter mij. Van tijd tot tijd moet je ook wat dat betreft even persoonlijk opschonen is mijn ervaring. Om vervolgens weer ruimte te creëren voor de mensen waar ik blij van wordt, goede energie van krijg en mijn energie aan wil geven.
Dus ik schrob, boen, poets, verf en ruim vrolijk verder.

To be of not...

Een 'echte' instructeur,
Ook hier kun je veel en inhoudelijk serieuze gesprekken of discussies over hebben met positief of ander gevolg.

Ik ben dus een typische "niet bevoegde instructeur" ;-)
Niet dat ik niet wilde, integendeel. Ik heb zelfs enkele jaren serieus gedacht om een Zumba licentie te behalen en toch telkens weer tot de conclusie gekomen dat ik het beter niet kan doen.
Het is mij door meer mensen gevraagd of gezegd...Joh gewoon doen!. Je kan het.
Natuurlijk heb je voldoende in huis/in de benen!
Waarom dan toch telkens afhaken, terwijl dansen echt mijn eerste hobby is geworden.
Mijn passie en mijn voornaamste vrije tijd besteding.

En voor een bak geld waar ik wit van wordt, nl.. € 410,02 voor de snelle beslisser en 448,61 op de dag zelf.....slikkkk....dat is een klein vermogen!
Dus nee dank...dat vind ik echt te gek. Dan maar op eigen wijze aanleren en ontwikkelen.
"Autodidact"..klinkt ook best wel interessant?  grinnik.
Niet vanwege de leerstof op zich:
Basic steps van merengue Salsa Cumbia and Reggaeton.
Muziek en Choreo om een goede les te geven
incl.. bijbehorende cd/dvd om alles wat je hebt geleerd terug te kijken en te trainen!
Leren hoe de opbouw van een lesuur volgens het Zumba concept werkt en een effectieve dance/fitness work out te verzorgen. (oké fitness hoeft van mij niet echt)
Vervolgens ontvang je de licentie en kun je les gaan geven.
(te snel in mijn ogen, draai eerst maar eens een poos mee met een ervaren en goede instructeur om ervaring op te doen.)

En als je bedenkt dat ik 32 jaar geleden plotseling naast het arbeidsproces kwam te staan.
(100 % afgekeurd en dat is een ander en heel lang verhaal)
Tja...waarom dan zoveel moeite doen en geld uitgeven om mezelf te bewijzen dat ik ondanks mijn bouwjaar over de benodigde passie, motivatie techniek kunde beschik om voor een groep te staan.
Lesgeven vind ik sowieso enig om te doen.
Jaren geleden heb ik daarvoor een opleiding gevolgd bij de Dierenbescherming en op vrijwillige basis een aantal jaren  veel baasjes geleerd hoe te communiceren met hun geliefde kameraadjes op maar liefst 4 pootjes.
Dat beviel zo goed dat ik er nog een opleiding aan vast heb geknoopt, het dames en heren aanleren hoe een goed instructeur te worden. Ook dat beviel erg goed. Delen en overbrengen van informatie, waarom dat toch zo verrekte leuk is om te doen? Ik vind communiceren (continue kletsen hahahaha) gewoon heerlijk!
Boekenwijsheid is niet meer aan mij besteed. Ik kan de informatie niet meer opnemen en verwerken (gevolg van toen)
Dus heb ik geleerd via andere bronnen o.a. internet/ You Tube en de praktijk de
benodigde informatie tot mij te nemen en daar iets mee te doen.
Ik dans nu 8 jaar mee in meerdere Zumba lesuren per week en vooral de laatste jaren bij diverse instructeurs.
Mijn eerste instructeur leerde mij het verschil tussen de technieken die je nodig hebt als honden instructeur en die van de dans instructeur en geloof mij maar,  daar zit echt verschil in.
Vervolgens heb ik uren en dagen doorgebracht achter de laptop om mezelf van alles aan te leren van wat ik dacht en vond nodig te hebben om over te brengen wat ik wilde delen.
Vervolgens had ik het geluk bij een aantal zeer deskundig en getalenteerde
dans instructeurs terecht te komen waar ik mij verder kon bekwamen, door kon groeien en ontwikkelen.
Ik werd weer blij, kreeg telkens een enorme energie boost en werd weer een echte blije Zumba aardbei.
Helaas kreeg ik tegen wil en dank te maken met een andere en negatieve kant van de Zumba vibe.
Dus ik sloot bewust weer een deur achter mij en opende een nieuwe deur waardoor ik verder kon op mijn zelfverkozen weg. That's life! :-)
En weer leerde ik nieuwe en waanzinnig sympathieke instructeurs kennen, vaak een heel stuk jonger dan ik zelf ben en toch voel ik mij niet oud of belegen bij hen. Waarom niet? Zeg het maar.
Het zijn stuk voor stuk mensen met een passie, talent en een enorme motivatie. En ik kan mezelf zijn en blijven.
Toeval bestaat niet, ik zeg het nog maar weer eens. Al deze vaak jonge mensen komen met een reden op mijn pad en in mijn leven.
Bij de 1 kan en mag ik als vrijwilliger doen wat ik goed kan (schrijven en helpen organiseren) weer en in de nabije toekomst weer een uurtje les geven (als dansjuf)
Bij de ander mag ik invallen en zo nu en dan een uur lang de passie van het Zumba/Latin dansen met de groep delen.
Ik vind het een eer!
En dan kom ik een aantal maanden geleden serieus in aanraking met de Salsation "beweging.
Salsation = Zeer smakelijke, gevarieerde en intensieve dansvorm. Ik ben hooked!
Dansen is ook zeker niet vrijblijvend in deze discipline. Nee, begrijpen wat je doet en wilt vertellen/delen, vertalen, communiceren en uitvoeren.
Inzicht verkrijgen in techniek en de motivatie om het op DIE manier te doen en niet anders.
Er worden eisen gesteld. Nou, en dat wil ik dus ook leren.
Mijn doel is dit jaar proberen een Salsation licentie te behalen. Nee niet om zelf lesuren te gaan sprokkelen, ik zie het als een examen gevolgd door het behalen van een diploma.
Krijg ik dit voor elkaar dan vind ik het helemaal super en kan ik in elk geval een bewijs van bekwaamheid tonen indien gevraagd en gewenst.
Red ik het niet dan weet ik waar mijn grens ligt. Hoe dan ook een bevestiging.
Wat gaat het worden.....to be or not ;-)

Versterken

Ik roep het wel vaker als het tijdens een gesprek boven komt.
Waarom is het voor veel mensen zo moeilijk om talent/kwaliteit of capaciteit van de ander te erkennen, te respecteren en gewoon mooi te vinden.
Waarom zoveel negatieve energie steken in negatieve feedback, argwaan en jaloezie.
Waarom mag men niet gewoon voorkeur hebben zonder 'de ander' te kort te doen.
Waarom durven veel mensen niet bij hun mening te blijven of van mening te veranderen omdat ze bang zijn dat 'men' ze niet aardig meer vind.
Waarom niet gewoon zien dat iedereen uniek is ongeacht of jij of ik dat nou leuk en/of fijn vinden.
Waarom niet gewoon beseffen dat je niet door iedereen even aardig gevonden kan worden, gewoon omdat iedereen anders is
Waarom niet gewoon accepteren dat de wereld geen uniforme jas draagt
Waarom kunnen we het niet gewoon eens zijn met elkaar dat we het over sommige dingen gewoon nooit eens zullen worden.
Waarom niet gewoon accepteren dat iedereen het recht heeft om te kiezen welk pad gegaan wordt.
Waarom niet proberen er met elkaar een iets betere wereld van te maken door jaloezie, afgunst en negativiteit geen ruimte meer te geven te kunnen groeien en bloeien in zure grond!

Zullen we al die kwaliteiten en talenten gaan gebruiken om elkaar en onszelf te versterken en zo te blijven groeien en ontwikkelen zonder zo nodig beter te moeten of willen zijn dan de ander.......

Ik vind niet iedereen even leuk.
Ik vind niet iedereen even goed of aardig.
Ik vind dat verder ook geen enkel probleem
Ik ben het lang niet altijd en overal mee eens
Ik kies zelf hoe mijn dagen en leven gevuld worden
Ik kies zelf voor mijn vrienden, bekenden en medemens.
Ik heb een eigen mening of visie over veel onderwerpen
Ik vind het geen probleem als je het niet met mij eens bent
Ik kies zelf voor een positief leven.
Ik kies zelf voor mijn vrienden,
Alle andere mensen die in mijn leven komen mogen kiezen
of ze hier willen blijven of verder gaan.


Ik kies ervoor om mijn gedachten/mijmeringen/hersenspinsels te verpakken in tekst en te plaatsen in CasaTT 😊

inhaalslag

Met recht als ik zie hoelang ik mijn Blogspace niet heb benut.
Mijn hemel 31 januari?
Nou, 2017 is echt mijn renovatie jaar aan het worden..hoe dan??

Na 31 januari ben ik heerlijk en op mijn eigen manier bezig en in de weer geweest met dat wat MIJ bezig houd, boeit en mijn belangstelling heeft.
Wat hield en houd mij zoal bezig?
Uhm..wat te denken van chiropraxie, jaja we zitten nog steeds volop in de correctie molen :-)
Kijk een lichte vergroeiing (Scoliose) en wat slijtage laag in de rug kan niet worden verholpen maar de klachten zijn dus wel verdwenen. Ik heb jaren niet meer zo makkelijk naar links en rechts achter kunnen kijken en die verdraaide (letterlijk) plek tussen de schouderbladen voel ik ook niet meer.
De heupen swingen er weer vrolijk op los.
Oh en wat te denken van de implantaten..zucht...Ben je er normaal en redelijkerwijs een half jaartje zoet mee, nou mijn kunstwortels en aangepast eethoekje duurt dus iets langer...Net geen jaar! IK heb gewoon vette pech. Afspraken die kwamen te vervallen en waar ik geen invloed op had.
Die wortels zitten overigens prima. Alleen de soft inline base (extra onder vloertje in de oude prothese om de dopjes ruimte te geven) slijt waar je bij staat en zit. Ik ben inmiddels alweer aan vloertje nr..4 begonnen. Maaarrrr...ratatataaaaa als het goed is start de laatste fase in de 3de week van maart weer op...*knock on wood*  zekerheid voor alles zeg ik maar.
Het afvallen en verlagen van bloeddruk, cholesterol en Suiker niveau verloopt wel helemaal naar wens. 7.5 kg minder en een mooie bloeddruk van 140/90. In april mag ik alle waarden weer laten meten en als alles nog een fractie is gezakt hoop ik 1 bloeddrukverlagend pilletje links te mogen laten liggen. Hoe minder zooi hoe fijner. Ik ga rustig door met mijn nieuwe manier van omgaan met voeding. Ten eerste heb ik er baat bij...ik val af..en soms ook even niet grinnik. Maar het bevalt gewoon prima! En dat terwijl ik nog zoveel kan experimenteren en kan kokkerellen.
Stel dat ik inderdaad eind van dit jaar nog 5 kg. lichter ben geworden, dus 12.5 kg in totaal ben afgevallen dan ben ik dik o nee...stevig en tevreden ☝😁 met een beeldschoon cholesterol en suiker niveau. Tot mijn eigen verrassing ben ik dus geen cent extra kwijt met het nieuwe eten ondanks een aantal duurdere producten. Er zijn zoveel voor mij minder positieve producten de deur uit dat dit meer dan voldoende compenseert.
Oke, er blijft 1 kostenpost over. Mijn kleding die toch al wijd is en valt begint nu wel extreem te slobberen. Toch ga ik niet snel tussendoor shoppen..hoe leuk dat ook is. Ik wacht nog een paar maandjes en ga ik juni of zo "shoplos";)
Ehm....verder nog ontwikkelingen???
O ja! De knie speelde weer eens op en mijn schouder besloot ook een rondje mee te klieren.
Voor de knie ga ik een fotootje laten schieten en hopelijk komt daar een tijdelijk euvel uit, op zijn 'slechtst' blijkt het lichte slijtage te zijn en dat betekend dan weer dat TT echt het fietsen weer serieus zal gaan oppakken..onder licht protest.
De schouder is door de Fysio keurig rood in de tape geplakt, ondersteunend en corrigerend en aanstaande vrijdag wordt ik verder behandeld..

Daarnaast ben ik wekelijks en soms dagelijks in de weer met pen en papier en laptop voor Moon's Dance Studio omdat ik dat erg leuk vind om te doen..
De laatste weken heb ik allerlei nieuwe en erg leuke mensen leren kennen of beter leren kennen die net als ik veel met dansen in de weer zijn.
Lesuren mee dansen en soms invallen, les geven , geweldige events, heerlijke workshops,  super Masterclasses..genoeg te doen en te beleven in dansend Nederland ;-)

Ik ben ongetwijfeld nog wel 1 en ander vergeten maar ach...dat komt een volgend keer weer!

Fijne lentedag lieve Blog vrienden.

Omdat het mag.

Ik kan het er maar druk mee hebben. Met wat dan?
Vallen, opstaan, leren, beleven, ervaren en weer doorgaan...Zoiets dus,

Kort resumé van deze januari maand;
Chiropraxie gaat super. TT wordt met de week flexibeler en mobieler (wat betreft de rug, schouders en bekken) .
Implantaten/klikgebit. Na enige vertraging,,,,van pakweg 2 maanden.... door diverse oorzaken en pech buiten mijn schuld (gelukkig) zit er nu schot in. Ik heb zelfs de "Klikjes" al mogen bewonderen.

Dansen, nog zo'n rode draad in mijn leven. Uitgebreid met als alles voorspoedig verloopt 1 basic Latin dans uur in Zoetermeer. Niet omdat het moet maar omdat ik ben gevraagd en omdat ik het zelf onwijs leuk vind om dit weer op te pakken.
Of het wat wordt? Geen idee. Opbouwen heeft altijd tijd nodig. Ik probeer de instap drempel onzichtbaar te maken....tsjatsjatsjaaaa..toepasselijk toch?
Daarnaast ben ik volop in de organisatie en administratie van Moon 's Dance Studio gedoken incl.. die van de opening op 12 Februari en het helpen in beweging houden van de Facebook pagina. Ook weer dingen die ik gewoon heel leuk vind om te doen, Groot voordeel voor mij is dat het leeuwendeel gewoon thuis aan tafel gedaan kan worden.
Sommige mensen zijn uit zicht en anderen in zicht gekomen. That's life.
Ik heb altijd te maken met het voorkomen van een overload aan informatie.
Dat is een levenslange consequentie van mijn verleden.
Dus verstandig plannen, niet te veel en te snel.
2017 is in elk geval zeker niet saai begonnen in TT.
Wat zich verder aan de andere kant van mijn voordeur afspeelt?  Veel...heel veel.

De Trump trein bijvoorbeeld..die dendert over landsgrenzen alsof het een tennisbal betreft die met de intentie van een snelle smash is gelanceerd en nu al het nodige effect laat zien.

Als ik dit allemaal afzet tegen mijn eigen besognes op micro macro schaal? ....ik houd mijn voordeur rustig en selectief gesloten en de hand en mijn ogen op beeld en toetsen gericht.
Ik doe wat ik kan en wat goed voelt en laat verder veel aan mij voorbij gaan.
Omdat dat nog steeds mag.

Vooruit en gaan

Zo nu en gebeurt het wel weer
Van tijd tot tijd sta ik even stil
Serieus naar mezelf durven kijken
De spiegel van mijn ziel kan beslagen zijn

Ben ik dit keer wel veranderd
Of tegen wil en dank mezelf gebleven
Voldoe ik niet meer aan een verwachting
Of ga ik juist mijn eigen pad

Ik ben niet altijd lief en aardig,
Soms ben ik bot of veel te eerlijk
Liever zoek ik nog de confrontatie
en accepteer de
consequentie

Ik leef met de mening
van mijn persoonlijke beleving.
Neem mij dus niet in de maling
Geen geintjes achteraf

Altijd bereid tot een goed gesprek
En kies ik, dan ook onherroepelijk
Ik schrijf mijn eigen epiloog
En sluit geruisloos het ene boek

Ook andersom heb ik leren accepteren
Afscheid nemen doe je zo nu en dan
van mensen die je lief waren
Hun taak zit erop, hun werk is gedaan
Ze zeggen gedag en treden terug
naar hun eigen kern waar zij willen zijn.

Ook ik kies voor mijn eigen leven
Kies de controle en mijn regie.
Dus sluit ik af en zeg met respect,
Adieu, het was mooi en het ga je goed.
En ga mijn eigen gekozen weg
.............

Omdat ik daar elke dag opnieuw
voor kiezen mag.

Z(onder)U(itzondering)M(ijn)B(este)A(ctie).

https://www.facebook.com/pg/moonsdancestudio/Sinds jaren.
Starten met dansen en snel door naar Zumba!
Mijn grenzeloze bron van energie, plezier, ontwikkeling en groei.
Hoe kom je erop om als 50+er ?
Daar gaat een klein verhaaltje aan vooraf...
Jarenlang was in het verenigingsleven actief..van vrijwilliger tot bestuurslid/voorzitter.
Ouders worden ouder en behoeven zorg. Dus jarenlang met liefde en overgave voor mijn beide ouders mogen zorgen.
En dan....komt er ineens een moment dat je een stapje terug doet en kritisch naar jezelf kijkt. Oke, ik had nog een rouwproces te gaan. En mijn dagelijks leven met gezin incl.. hond draaide ook gewoon door. Toch miste ik iets.. Dat moment voor mezelf. hm...Lastig uit te leggen.
Afijn ik kreeg een helder moment en wist...ik heb een sport nodig!
Cody onze herder werd ook ouder en ik had eerder al besloten na zijn overlijden geen hond meer in mijn dagelijks leven te willen. Het werd tijd voor TT.
Dus ik heb de stoute sportschoenen aangetrokken en ben naar de sportschool getogen..eerst fitness geprobeerd. Dat was voor mij geen succes. Ik werd op "bewegen met muziek" attent gemaakt en dat was al een heel stuk meer in de richting van mijn smaak en voorkeur. De docente werd jammer genoeg ziek en de inval bleek een dansdocente te zijn van Latin en Zumba. We begonnen met de basis van Salsa en ik was verkocht. Mijn benen begonnen zich weer van alles te herinneren en ik werd elke les een beetje blijer!
Overgestapt naar de "Start to Dance" les en niet lang daarna weer verder..en heb ik de eerste stapjes gemaakt in mijn allereerste Zumba les. Ik dacht echt dat ik daar al te oud en de stijf voor was maar niets bleek minder waar. In de jaren die volgden namen mijn sporturen toe tot ik inclusief een eigen basis dansles mijn week gevuld zag met 7 dans/sporturen en elk uur popelend om te beginnen!
Ik ben dus een echte "autodidact" Na een basis te hebben geleerd van de docente ben ik verder gaan zoeken op het WorldWideWeb en kwam technieken en combinaties tegen die ik perse ook wilde leren uitvoeren. In eerste instantie reikte mijn ambitie verder dan mijn bescheiden schoenmaatje 37 maar volharding en blijven herhaling loont!
Ik ben nog lang niet uit gedanst en zeker niet uitgeleerd.
Mijn route door Dance/Zumba land is gevarieerd en nog lang niet voltooid. Via de 1ste sportschool naar het dansbureau en vandaar door naar de Viergang. Ook 2 jaar lang Zumba les gehad in Nootdorp en daar door omstandigheden gestopt. Ik weet inmiddels dat niets toeval is. Waar 1 deur zich sluit zal een andere deur open gaan en inderdaad.
De Viergang is nog steeds mijn eerste danshalte waar ik elke week 3 uur Zumba les heb bij en van Patricia Gonzalez, een pure Spaanse Zumba explosie.
Bij verhindering val ik met veel plezier voor haar in........en....
in februari start ik mijn oude liefde weer op.
Moon s Dance Studio gevestigd te Zoetermeer is nieuw met een breed aanbod aan dansvorm/technieken, uitdagend en gastvrij. Daar ga ik vanaf februari 2017 starten met een basis dansles voor iedereen met een jaartje meer, een maatje meer of  dames die eigenlijk niet eerder die stap durfden te maken en dachten het niet te kunnen leren.

http://www.moonsdancestudio.com/
https://www.facebook.com/moonsdancestudio/?fref=ts

Mijn doel is;
Iedereen die wil een fijne basis aan te leren. Mijn liefde voor dansen, Latin.Zumba delen!
Houding verbeteren, spier ontspanning en van de lounge bank af om na verloop van tijd door te kunnen stromen naar 1 van de reguliere lesuren!
Zelf pak ik van tijd tot tijd graag een masterclass/workshop of ander dance event mee voor de broodnodige groei en ontwikkeling en bijscholing. Ook een oudere dans fan is nooit te oud om meer te leren, toch?

No sugar please..

Surfen op internet levert mijn vaak leuke dingen, kennis en informatie op. Of je bent ineens even afgeleid..zoals vandaag dus.
Ik kom ineens de Brinta versie met oer granen tegen? ;-) Toch eens proberen voor de broodnodige variatie. Waarom?
Na ruim 3 maanden geleden, op 8 oktober 2016, te zijn begonnen met een suiker chalenge enkel en alleen omdat ik nieuwsgierig was naar de "chalenge van suiker"???
Bij toeval ontdekt dat mijn bloeddruk sky high bleek en mijn suiker en cholesterol ook niet meer keurig op waarde...motivatie genoeg, en momenteel 6 kg minder bagage aan de heupen etc.. en 4% minder vetopslag..sta ik momenteel compleet stil. En daar hoef ik mij niet eens voor te wegen..ik voel het gewoon.
Niet erg, ik voel me verder prima. De dadels, vijgen, crackers, volkoren bammetjes, kiwi's frambozen, bramen en alles wat ik verder mag, en dat is best veel, smaken nog steeds heerlijk en ik ontdek nog regelmatig producten die ik beter niet (meer) of juist weer wel mag gebruiken in mijn dagelijkse voedingspatroon.
Ik vertik het dus om te "Lijnen"....of een dieet te volgen.
Ik wordt *PIEP** sacherijnig van meten en wegen...Zelf ontdekken, weglaten of toevoegen, uitvogelen hoeveel meer of juist minder past bij mij. En dat is precies wat ik nu doe.
En niet alleen suiker in alle variatie en vele vormen moet het ontgelden. Ook het zout gehalte is danig omlaag geschroefd.
Het kan zijn dat mijn hoge bloeddruk ook een symptoom is wat past bij mijn onlangs ontdekte probleempjes met de ruggengraat maar dat is weer een ander onderwerp voor een blog ;-)
Alle beetjes helpen dus ook een flink beetje minderen met zout kan geen kwaad.
Terug naar de suikers...boy oh boy wat zijn er veel vormen, variaties, bewerkingen en mogelijkheden om aan die verslaving toe te geven of juist te weerstaan.
Ik ben bv. vanaf dag 1 gestopt met het snoepen van koekjes en kaakjes, geen taart of gebak meer..oké, met oud en nieuw 4 krentenbollen gesnoept. Het grappige is dat ik het gen seconde heb gemist. Ik deed altijd gezellig mee met Rob. Een gevulde koek of speculaas ding, een hazelnootrondje of een bokkenpoot. Het smaakte en het ging er in als..ja koek dus. Chocolade was voor mij ook geen probleem. Ik at elke ochtend een boterham of cracker met een flinke dosis hagelslag (99 % suiker) en AT is het juiste woord. Geen hapje meer van genomen. Geleerd hoe een suikervrije snack van cacao te maken ..best lekker hoor maar eigenlijk geef ik niet zo heel veel om chocola, dus waarom moeilijk doen. In het kader van gezond en verantwoord ben ik ook gestart met het happen van diverse supplementen/pillen. Magnesium en selenium, lijnzaad gebroken en olie. Cacao nips, vitamine D (schijnt vooral voor ons 60+ generatie erg goed te zijn) en zo nog wat zaden en pitten. Ongebrande en ongezouten noten ..oké het is even wennen maar prima te doen! Geen chips..at ik toch al niet grinnik. O ja, in het weekend mag ik van mezelf een verwen momentje inlassen en bv kaas snacks snoepen. Ik maak er lang niet altijd gebruik van. een Cracker met pindakaas of een plakje kipfilet smaakt net zo goed.
Het is een andere manier van omgaan met voeding. Ik MAG van mezelf veel wel (suikervrij of arm) en ik vind dat ik een aantal producten (met suiker) gewoon beter NIET meer moet gebruiken. Voldoende variëren vind ik best wel eens lastig, ik ben een gewoontedier...
IK doe elke dag mijn best om groente, fruit, vlees of vis en gevarieerd toe te passen. Rauwkost met tonijn is een traktatie, fruit in yoghurt met lijnzaad, chiazaad havervlokken en soms een beetje honing is snoepen voor mij. Mijn avondeten is niet echt veranderd. van kruimige aardappelen ben ik geschakeld naar vastkokende rode aardappelen. de witte rijst en pasta producten zijn allemaal bruin geworden en i.p.v.. 4 lepels door de saus nu de helft. Veel kant en klare producten/potten.zakjes/doosjes hebben het veld geruimd voor vers.
Drinken..ook zoiets. Een mens moet voldoende vocht tot zich nemen per dag. Nou...daar haperde bij mij best nog wel iets aan. Vooral overdag "vergat" ik vaak te drinken en tja..koffie en andere cafeïne houdende producten tellen niet mee. Water dus...water met een schijfje lemon of citroen, smaakt beter dan ik dacht. Tijdens mijn dans/sport uurtjes slobber ik al gauw 3/4 liter weg.
Afijn..als ik dit blog even snel teruglees is er veel veranderd en kan ik er veel van kwijt in een stukje schrijfwerk.
Waarom zet ik dit door?
1 antwoord. Omdat ik kies voor mezelf, mijn gezondheid en mijn welzijn. En deze manier van omgaan met voeding is voor mij de oplossing. Ik beweeg makkelijker en voel me prima. 1 nadeeltje voor TT...ik heb NOG meer (positieve) energie...grijnsss, of eigenlijk meer een nadeel voor mijn omgeving.......?
Als ik in 2017 nog 6 kg. mag verliezen ben ik supertrots. Elke kilo minder staat voor mij voor een betere gezondheid en hopelijk een cholesterol en suiker waarde die zich weer braaf gedraagt.

Hatsjoe

En ja hoor. Nadat Rob de vrijdag voor Kerst samen met zijn virus thuis kwam en hoestend en proestend de kerstdagen mee vierde besloot het tweede kerstdag sávonds op mijn persoontje te landen.
Dan denk je nog even...ach..zal wel bij een simpele verkoudheid blijven. Rob knapte uiteindelijk ook weer heel snel op...toch?
Maar nee hoor..de neusspray's keeltabletten, tissues, menthol druppels en koortswerende ongein konden weer aan de bak. Stembanden, spieren, knieén, ogen, keel en benen..1 voor 1 in staking of in een schier oneindige nies en hoestsessie. En met mij nog een paar honderduizend lotgenoten per dag erbij.
Naar de huisarts? Nou nee, waarom. Het was snel duidelijk. Een griepie!
Binnen blijven voor zover mogelijk, Warm blijven maar wel ventileren, rust nemen en balen!
1 Zumba inval lesuur wat ik moest cancelen, oeff dat deed ook zeer.
En vannacht..nadat ik eerst 4 x mijn bed uit ben geweest omdat manlief besloot zijn jaarwisseling alvast luid en duidelijk aan te kondigen landde vriendinnetje gezondheid gelukkig weer op mijn kussen.
De koorts is verdwenen, de blubber uit mijn benen, de stembanden doen weer een bescheiden poging en de neus..nou ja die blijft nog wel even rood gekleurd.
De maand december is bijna voorbij.
Oud&nieuw wordt vertikaal doorgebracht!
Beterschap gewenst voor al die mensen die door de griep zijn geveld! En een gezond nieuwjaar!


De eerste donderslagen klinken intussen door de straat en de poort. Joepie!
Ik ga boodschappen doen doei!

2004

Het is woensdagmiddag en ik zit aan jouw bed. We spreken zachtjes om de andere patiënten, met wie jij een heel aangenaam contact hebt opgebouwd in de korte tijd dat jij hier verblijft, niet te storen. Ook zij hebben natuurlijk bezoek. Ik heb op verzoek van de verpleegster witte katoenen sokken voor je meegebracht. Dat helpt blijkbaar om eventueel doorlig plekjes te voorkomen. Je hebt vandaag wel een heel warme flanellen pyjama aan. Je hebt het zichtbaar te warm maar je wilt niet lastig zijn dus je hebt de verpleegster nog niet gevraagd om een gewoon katoenen pyjama aan te trekken. Ik praat er even kort over met de dienstdoende en zij belooft het zodra het bezoekuur voorbij is in orde te maken. Je wordt vanaf dag 1 van jouw opname bijzonder aangenaam verzorgt. En ook jij doet je best dit verblijf zo prettig mogelijk te maken. Dat is je ook wel toevertrouwd weet ik. Ik weet dat je er enorm tegenop ziet om weer terug te moeten naar je kamer. Het is een fantastische kamer, gezellig ingericht voor jou door ons maar als je ziek bent  en niet uit de voeten kan ook een eenzame kamer waar je afhankelijkheid elk uur wordt bevestigd en benadrukt zo weet ik inmiddels. De afgelopen maanden waren dan ook heel zwaar en intens voor jou. Artrose van de ruggengraat, veel pijn, een longontsteking die maar niet goed wilde genezen en dan de geestelijke pijn ..het nog willen maar niet meer kunnen. Je hebt gehuild en gesmeekt om dat pilletje. jij en huilen?! onvoorstelbaar. Je wilde uiteindelijk alleen nog maar door mij worden geholpen. En dankzij het begrip de arts is dan toch besloten om je nog 1 laatste keer op te laten nemen, de medicatie opnieuw in te stellen en proberen je weer wat sterker te krijgen.
En toch voel ik elke dag dat het kaarsje van jouw leven telkens iets zwakker wordt, Dat vlammetje wat altijd zo sterk en krachtig scheen, iedereen wist te warmen en te beschermen wordt kleiner. Maar vandaag praten we daar niet over. We praten over van alles wat ons bezig houd. Over ma die in haar wereldje van Ansje Alzheimer haar plekje heeft gevonden. Haar nieuwe thuis. Nee zeg jij, laat haar maar thuis. Ze hoeft niet mee hier naar toe te komen ze kan er toch niets mee. En inderdaad..Ma kan er ook niets mee als ik haar vertel van jouw opname en hoe het met je is. Ze knikt belangstellend en zegt steeds liefdevol..laten ze mijn Japie daar maar lekker verwennen dan issie snel weer beter....2 seconden later trekt ze deur van haar eigen wereldje weer zachtjes open, maakt een praatje en een grapje en zingt een liedje of kijkt uit het raam.
We bewonderen samen de witte sokken en nemen de dag even door. Je bent erg moe vandaag. Ach zeg jij, ik wordt hier zo goed verzorgt dat komt vanzelf wel goed hoor. Ik vraag aan je..Zie je het nog zitten? Kun je het allemaal nog aan. Jawel zeg jij want ik heb je moeder belooft op 17 december samen de kerststal te gaan bekijken in de hal en ik houd altijd mijn belofte. ja dat is waar. Ik glimlach en vertel mezelf dat ik niet zo bezorgt moet zijn. Je bent  nog steeds die kleine maar ozo sterke man die weet wat hij wil ondanks alles.
Dan zeg je ineens...weet je, het hoefde van mij allemaal niet meer, ik ben er eigenlijk wel tevreden mee zo. Een lang leven, niet altijd makkelijk natuurlijk maar ik heb ook zoveel moois mogen meemaken dus ik mag niet klagen. Maar als ik dan om mij heen kijk denk ik...ergens wil ik toch ook nog graag een poosje doorgaan. Ik antwoord: Pa als jij dat wilt dan gaan we er samen voor.
Je knikt tevreden. De verpleegster komt naar het bed want zij wil de bloeddruk even meten. Het is weer even stil. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren zegt ze. Meneer Steiger ik kom strakjes nog even terug want het lukt deze keer niet, en dan doen we u meteen een andere pyjama aan. Jij glimlacht en zegt..geen probleem hoor.
We nemen afscheid met een knuffel en een kus. Tot morgen! Hou van je!
Ik ga naar huis. We eten vandaag makkelijk. We praten tijdens het eten over pa en de manier hoe hij deze opname oppakt. Het zwakker worden maar toch ook zijn niet aflatende belangstelling voor alles en iedereen.
De telefoon gaat: U spreekt met het Reiner de Graaf Zh. er wordt een naam genoemd die ik niet meer hoor..mijn leven staat stil. Wij denken dat het verstandig is als u meteen komt komen?
We vliegen over de snelweg...praten even en zijn dan weer stil en in gedachten bij....
We komen op de afdeling en worden opgevangen.
Het spijt ons, uw vader.....de rest van de woorden dringen niet meer door. Ik wil naar pa toe.

12 jaar geleden ben jij heengegaan zoals je wilde...in alle rust en in stilte. Zonder iemand lastig te willen vallen. De verpleegster wilde naar je toe om de bloeddruk te nemen, jij wuifde nog even naar haar. Ga eerst maar even naar haar toe en je wees naar de patiënte die tegenover je lag. De verpleegster draaide zich om maar iets in haar deed haar toch omdraaien...

Ik denk bijna elke dag aan je. Jouw koppigheid, rotsvast vertrouwen in jezelf, je wijsheid, je humor, je kracht en je kwetsbaarheid. Ik praat vaak met je, vraag om raad of hulp. Je geeft mij altijd antwoord op jouw eigen manier.
Ik denk aan je met een glimlach. Ik weet dat je over mij en ons waakt.
Dag pa. Tot ooit! <3

December

Wat heb ik met de maand december?
Best wel veel als ik er goed over nadenk. Vermoedelijk velen met mij.

Het overlijden (15/12) en de uitvaart (20/12) van mijn vader (2004) is het eerste wat in mijn geheugen ligt verankerd.  Eigenlijk helemaal niet fijn maar ik merk ook dat ik steeds vaker in alle rust en met een glimlach kan terugdenken aan zijn leven, wat ik heb geleerd van hem en aan de laatste maanden van zijn leven. O ja, missen zal ik hem blijven doen de rest van mijn hopelijk lange leven.
December betekend voor mij ook altijd terugdenken aan een bijna voorbij jaar. Ik schrijf hierover ook altijd iets op Facebook. Gewoon omdat ik dat zelf wil
.
December betekend ook afspreken hoe en waar we de feestdagen zullen doorbrengen. Nee, geen gedoe verder maar gewoon lekker relaxed.
December betekend dit keer ook beseffen dat mijn leven in bepaalde opzichten is veranderd en dat ik er zelf veel aan kan doen om condities en voorwaarden optimaal te maken in het komende jaar.
Ik denk dan vooral aan gezondheid en mijn sportieve leven.
Natuurlijk denk ik in december ook aan onze dochter en onze "nieuwe" schoonzoon ;-) en hoop ik dat het nieuwe jaar heel veel moois voor beiden in petto heeft.

En dan zijn er ook altijd wel weer besluiten genomen en wegen bewandeld waar ik met een goed gevoel aan terug kan denken,
Lessen leren, levenservaring bijstellen, vrienden bij wie het altijd goed toeven is. Nieuwe mensen leren kennen die een glimlach op mijn gezicht oproepen. Soms ook mensen loslaten omdat het niet anders kan. Zolang ik volledig achter mijn keuzes kan staan is het goed.
Ik blijf mezelf trouw, incl. alle beperkingen en minder prettige eigenschappen ;-)
Ik ben trots,onafhankelijk en best eigenwijs en ik kom zelden op een besluit terug, ik ben een idealist en een optimist maar ook een analist en een denker. O ja... fanatiek tot op het bot als ik ergens voor ga grinnik, maar oook trouw, loyaal en eerlijk.
Ik ben absoluut een mensenmens. Ik vind het fijn en belangrijk om de mensen in mijn leven te mogen helpen of ondersteunen, er gewoon voor ze te zijn als het nodig is, maar ik kan ook mensen los/vrij en achter laten als dat echt nodig is.
Ik ben door schade en schande (lees= levenservaring) zuinig op mijn gevoel van eigenwaarde en zelfrespect geworden.
Dus reden genoeg om in december het 1 en ander aan waarden en normen weer eens op een rijtje te zetten of bij te stellen indien en waar nodig.

Ik doe niet aan goede voornemens.
Ik hoop in 2017 gewoon weer op mijn manier verder te mogen ontwikkelen, te leren en te genieten van mijn leven en van de mensen in mijn leven.
Ik hoop weer veel positieve energie te geven en te mogen ontvangen.
En mijn kleine maar ozo fijne plekje op deze aardbol goed te houden.

Dag lieve mensen, tot ziens!

Wit

Ik las het vanmorgen en ik zag het vanmorgen.
Het was/is koud! Niet waterkoud maar gewoon winterkoud.
Het schijnt sinds jaren de koudste herfstnacht/dag te zijn?
Consequentie: Koude tenen als eerste. Het huis steunt en kreunt eventjes als de cv ketel begint te draaien om de temperatuur in huis naar een aangename 18.5 tot 20.0 graden op te warmen.
Ook buiten is er van alles aan de hand. De daken zijn in plaats van rood of zwart veranderd in witte puntmutsen waar de vroege vogels proberen een aangenaam plekje te vinden om hun dag op te starten.
En dan natuurlijk de auto's, massaal veranderd in witte sculpturen die door de mens worden aangevallen met schuivers, schrappers, cd hoesjes(schijnt ook al slecht te zijn voor het glas) of een fles anti ijs.
Ik loop in mijn ochtendjas snel naar de schuur en weer terug en ik denk aan vroeger.
Heel vroeger want ik was nog een basisschoolmeisje.
In mijn slaapkamertje geen cv, gas of gevelkacheltje. We hadden de eerste jaren slechts 1 kolenkachel in de woonkamer (5 x 5 meter) die de belangrijkste vierkante meters in ons huis kon verwarmen en verder was met behelpen met de dikke wollen dekens, kruiken en wollen sokken.
In mijn winter moest ik van ma naar beneden om de kelderdeur open te maken voor de kolenboer die met zijn zware last en vaak zwarte gezicht achter mij aan liep naar de kelder waar een houten schot verschoven moest worden zodat de kolen konden worden gestort, en waarna ik meteen de kolenkit moest vullen. die nam pa meteen mee naar boven als hij thuis kwam van het werk.
In mijn kamertje stond s'winters regelmatig het ijs op de ramen als de meest prachtige ijsbloemen.
Aan mijn slaapkamerraam hingen ook vaak prachtige ijspegels die later op de dag met een zacht knisperend geluid weer smolten en soms nog half bevroren op het balkonnetje vielen. Mijn winters waren vaak wit en glad. Mijn winters waren ook ijspret, sneeuwballen, sleetje rijden, blauwe vingers van het sneeuwpoppen bouwen en warme chocolademelk. Mijn winters waren ook...door het ijs zakken omdat ik wel durfde....
Mijn winters waren gedempte geluiden door die dikke witte wollen deken die het groen beschermde tegen de vaak snijdende kou.
Mijn latere winters waren samen met pa naar de Elfstedentocht kijken, Schaatsen kijken op de open lucht schaatsbanen en in de krant het schema bijhouden van de ronde tijden. Strakke schaatspakken en wollige puntmutsen. Polders, vaarten en 'tochten' die er roerloos bijlagen, met hier en daar een vogel op zoek naar voedsel. En de auto aanslingeren, een klusje waar pa altijd veel bewondering mee scoorde..wat een klus!
Mijn winters begonnen ook wel wat later hoor..halverwege december als het echt winter mocht worden.
En weer later toen de winters wat minder winters werden kregen we de dooiaanvallen met ijzel. Prikstokken, ijzeren hoefjes zoals ik ze noemden waarmee wij de ijzel nog een beetje te lijf konden gaan. Extra vroeg van huis naar de trein..die in mijn herinnering overigens gewoon altijd reed?
En aan het einde van alle winter en sneeuwpret was er altijd ook weer het gemopper als de sneeuw ging smelten en iedereen dagenlang last had van spiegelgladde smurrie..zand en zout vermengd met sneeuw. Einde van de sneeuwpret en van de winter.
Ik kijk naar buiten.. Vandaag geen sneeuw en geen gladheid, de stralende zon aan een even zo stralende blauwe lucht heeft de witte waas weer verjaagd en de dag gewoon weer een herfstlook gegeven. Vannacht gaat het weer vriezen...en daarna?
Door met de herfst of gaan we weer een ouderwetse witte winter beleven en mogen de schaatsijzers weer uit de dozen en in het vet.
Ik krijg wel ineens zin om alvast wat kerstdecoratie van zolder te halen. Ik beheers me..tot morgen?

Holland

Ik denk gewoon hardop...
Holland
Het land waar ik ben geboren en getogen.
Bekend (nog steeds als ik de Japanse toeristen van de Keukenhof mag geloven :-) ) van vooral klompen, de tulpen en water. 
Sinterklaas en Pasen, 2! Kerstdagen, Koningsdag, dodenherdenking en bevrijdingsdag.
Waar ik naar school ging, mocht opgroeien, opgevoed en aangestuurd door ouders die beiden meer dan voldoende levenservaring hadden om te weten dat het leven niet alleen bestaat uit rozengeur en maneschijn.
Er werd hard gewerkt voor de dagelijkse kost, de huur en zo nu en dan een extraatje.
Pa had jarenlang 2 banen, pure noodzaak om een basis bestaan op te bouwen.
De oorlog was geweest en overleefd, Nederland was nog druk met de wederopbouw.
Hadden wij het arm? Soms wel soms niet echt. Een typisch Hollands arbeidersgezin kun je zeggen.
Ik groeide op,  ik was het kind van een alleenstaande vrouw en dat in het jaar 1955. Geboren in een 1-oudergezin....foei! , mijn moeder besloot mij niet af te staan en in een kinder/meisjestehuis te laten opgroeien maar zelf te heel hard te gaan werken voor haar en mijn levensonderhoud. Schande! voor velen, So what voor anderen. Bewondering en ook respect van hen die haar echt goed kenden. Toen ik 7 was "kreeg" ik een vader, en hij een instant compleet gezin.
Ik groeide op en zonder het te weten of te beseffen werd ik scheef aangekeken door ouders van (enkele) klasgenootjes, sommige buren of wijkbewoners. Ik heb direct en indirect te maken gehad met jaloezie, afgunst, oordeel en veroordeel maar ik leefde verder in onschuld en onwetendheid samen met moeder en familie en later met mijn pleegvader, buurtjes en vrienden tot ik uiteindelijk zelf ontdekte dat de mensen om mij heen niet allemaal oprecht en eerlijk waren. Mijn ouders vonden dat namelijk beter dat mij vooraf met hun inzicht en mening beïnvloeden.
In mijn pubertijd kreeg ik voor het eerst en bewust te maken met "immigranten". Indonesische schoolvriendinnetjes (wat waren wij jaloers op hun prachtige donkere haren en warme huidskleur en Spaanse (in onze ogen waanzinnig knappe) zonen van vaders die in Nederland een toekomst zochten, nadat zij jarenlang een schamel bestaan hadden geleefd in hun vaderland tot zij in contact kwamen met onder andere Nederlanders die de Spaanse zon en warmte ontdekt hadden als vakantie bestemming. Spotgoedkoop, bijna altijd prachtig weer en een bevolking die ons warm ontving en onthaalde.
Gedurende een aantal jaren onze vaste vakantie bestemming. Pa had door loeihard werken en ondersteund door mijn moeder een degelijk bestaan opgebouwd waardoor wij ook 1 x per jaar op vakantie konden. Met het vliegtuig nog wel en 3 weken lang!
Ik groeide verder op en mijn Spaanse en Indonesische en Surinaamse vriendinnen ook. Ik ging de deur uit, ben getrouwd, gescheiden en opnieuw getrouwd. Een lieve dochter heeft ons leven 28 jaar geleden verrijkt en ik heb zoals dat gaat ook weer afscheid genomen van mijn ouders en veel familie.
De laatste jaren is er iets veranderd, een proces wat langzaam is gegroeid en een enorme omvang heeft aangenomen.
Ik ben geen geleerde, hoog opgeleide of intellectueel gevormde vrouw.  Ik ben niet bereisd en heb ook niet de behoefte om de wereld te verkennen. Ik gun het iedereen van harte die deze wens wel heeft en het reizen in het bloed heeft zitten.
Mijn persoonlijke wereld is dus niet mondiaal of intercontinentaal gevoed. Ik heb, denk ik, genoeg aan Nederland en alles wat dit land mij te bieden heeft..Ook al zit ik wel eens stiekem te denken aan hoe het leven zou zijn als ik in Australië of Nieuw Zeeland zou wonen of geboren zou zijn in Zwitserland of Spanje of..jeetje..Luxemburg??
Wanneer keek ik voor het eerst door het venster naar de rest van de wereld ? Radio? Nee, dat was een audio wereld met vooral Nederlands nieuws, hoorspelen, toneelspel, cabaret etc.. Het spaarzame nieuws en informatie uit het buitenland bleef voor mij lange tijd een onbekende en soms spannende wereld waar ik verder niets mee had. Dat was in de jaren vijftig en zestig. De televisie kwam in ons leven en daarmee ook een groter deel van de wereld. Er ging een raam en letterlijk een wereld voor mij open.
Tot op dat moment bestond mijn wereld uit continenten, landen, woestijnen, oerwouden, bergen, zee, vooral uit boeken.
Daar woonden ook mensen maar hoe deze mensen leefden en hoe zij eruit zagen? Ik had geen idee.
Natuurlijk leerden we op school over ontdekkingsreizigers en hoe zij continenten ontdekten. Over religies, oorlog en over vrede. Godsdienstles was voor mij 1 en al mythologie, verhalen waar ik geboeid naar luisterde.

Waarom mag Nederland niet gewoon Nederland blijven?
Waarom mag een Nederlander niet langer trots zijn op geschiedenis, cultuur en tradities.
Waarom moet Nederland buigen en breken (uitvergrootte context natuurlijk) onder een verleden wat al eeuwenlang bekend en erkend is.
Waarom moet Nederland perse een smeltkroes van culturen zijn of worden?
Waarom moet er van alles en zoveel veranderen waardoor de fundering van Nederland op drijfzand lijkt te rusten.
Waarom voelen zoveel mensen zich ineens gediscrimineerd ook als ze zelf worden aangesproken op gedrag of handelwijze wat niet in overeenstemming is met de grondwet of doodgewoon de sociale regels van ons bestaan.
Wat betekend het woord discriminatie?
"Het maken van ongeoorloofd onderscheid.
Ook wel: Het slecht behandelen van mensen.

Is Nederland misschien toch iets te smal om zich nog langer groot te voelen en haar bestaansrecht ongewijzigd te handhaven in cultuur, traditie en sociale overtuiging?
Is het gevaarlijk om gewon Nederlander te willen zijn en blijven?
Waarom voelen veel mensen zich tegenwoordig regelmatig "geknecht"in woord en daad?
Waarom wordt ik vrijwel dagelijks onaangenaam getroffen als ik luister naar de radio of via internet en televisie het landelijk en wereldnieuws tot mij neem.
Ik heb niets tegen mensen van welke komaf dan ook.
Ik heb wel iet tegen mensen die willens en weten de wet overtreden of met leugens en bedrog zichzelf proberen te verrijken ten koste van hun medemens.
Ik heb iets tegen de cultuur "verdeel en heers" en tegen het spel "list en bedrog"
Ik heb iets tegen de Marokkaanse oplichter en de Turkse inbreker. Ik heb ook iets tegen de Nederlandse Drugsmokkelaar of de Spaanse fraudeur.
Wanneer is het begonnen? 
Die verbazingwekkende, verbijsterende, teleurstellende en overbodige, veel te ver gaande discussie over het uiterlijk van 1 van de hoofdrolspelers van wat ooit is ontstaan als een kinderfeest en volgens de overgrote meerderheid van de bevolking ook een feest wat niemand weg zet, niemand kwaad wil doen of doet, niemand kwetst of wil kwetsen.
Oke ik geef toe..er zijn een paar liedjes in ongewijzigde versie waarvan het taalgebruik doet vermoeden dat die zijn bedacht in een tijd dat de blanken nog niet veel wisten van bevolkingsgroepen buiten Europa. Zoals de blonde jonge vrouw ontdekte die jaren geleden voor het eerst in haar leven te maken kreeg met Spaanse moeders die aan haar haren wilden voelen of dat witte/blonde haar wel echt was. (persoonlijke ervaring van ruim 45 jaar geleden)
Ik mag hopen dat wij ons kerstfeest zoals we dit al jaren kennen toch nog lang mogen vieren.
Kerstmis bestaat toch nog wel? Ik vraag het maar even.