Het is zondagmorgen en ik kijk terug op een voor mij bijzonder geslaagd Halloween Zumba feest.
Georganiseerd door Adam Natadiningrat https://www.facebook.com/events/675345249270813/
Samen met Bianca H. Zumba vriendin sinds jaren naar de sporthal van Leidscheveen gereden. Minimaal verkleed want ik voel mij er niet prettig bij en Bianca had er gewoon ff geen zin in :-)
Wij waren vroeg en het was nog niet erg druk. Achteraf bleek dat op deze datum overal wel een Halloween feest gaande was en ja dan lever je al snel bezoek in.
Maar niet getreurd. We hadden er zin in en genoten vooraf al van veel prachtig geschminkte en in Halloween sfeer omgetoverde bezoekers.
De 1 nog onsmakelijker dan de ander Grinnik.
De Line up was bekend en voor een deel inmiddels ook voor mij.
Adam opende het feest met zijn welkomstwoord en samen met zijn 24FIT crew zette hij een openingsact neer die fantastisch was! Alom verbazing, hilariteit en natuurlijk dansen!!!!
Vervolgens betrad onze eigen Zumba Halloween Queen Mati Tissert Ferrer het podium om weer een waanzinnige choreo met ons te delen. Natuurlijk geheel in de sfeer en het Halloween thema van deze avond.
Ayu en ik werden vervolgens op het podium geroepen en onder leiding van Mati dansten we op de muziek van Shaky Shaky by Daddy Yankee en Tumbammurallas. Ik achter Mati en de feiten aan LOL want het eerste nummer 3x en Tambammuralles slechts 1 x. We eindigden in de zaal in een grote deinende cirkel. Zo bouw je meteen een heerlijke sfeer!
Prachtig mooi trouwens om vanaf het podium die deinende groep Zombies en andere bloederige en meer of minder creepy figuren te zien!
Daarna volgden alle instructeurs elkaar in rap tempo op..rap tempo met name choreografisch!
De avond vloog voorbij, soms wilde ik even pauzeren maar ja dat kwam er weer een heerlijk nummer van bv. met Jean-Paul Joseph of Rouche Ro en dan blijf ik niet aan de kant hangen.
Alle denkbare dansstijlen zijn wel ongeveer voorbij gekomen en een enkele laat ik rustig links liggen terwijl ik rechts even een praatje maak ;-)
De afsluiting was net zo leuk als de opening en dan is het echt tijd om in te pakken en rustig aan de auto weer op te zoeken. De avond duurde voor mij net een uurtje te kort ;-)
Volgende editie hoop ik er zeker weer bij te zijn.
Tot Zumba, waar dan ook!
zondag 30 oktober 2016
zaterdag 29 oktober 2016
To be a medium or not to be a medium
Na vele jaren regelmatig "dingen" te zien, te horen of te voelen waar ik nooit een rationele verklaring voor kon vinden en steeds meer vragen kreeg die begonnen met "wat doe zie of voel ik nou precies" wilde ik meer weten en ontdekken maar ja... hoe? Ooit was mij verteld door een hoog sensitieve persoon dat ik meer kon waarnemen en voelen dan ik zelf wist/besefte maar ook dat ik dit niet via boekenwijsheid moest gaan ontwikkelen maar de natuur of in dit geval eerder de spirituele wereld zijn gang moest laten gaan.
En dat deed ik ook gedurende al die jaren. Het gebeurde of er gebeurde niks.
Soms kon ik iemand van hoofdpijn af helpen, een boodschap doorgeven van een overleden persoon (ik wist nooit wie het was maar kon de persoon tot in detail beschrijven) of eenvoudig een handvat aanreiken waardoor men weer verder kon of juist even moest stoppen.
Tot ik vorig jaar (2015) een uitnodiging kreeg van een vriendin of ik ook bij een medium consult aanwezig wilde zijn? Ik voelde meteen dat dit goed zat en zei dus zonder aarzeling ja.
Ik besloot een vriendinnetje mee te vragen waarvan ik wist dat zij geïnteresseerd was.
Zo gezegd zo gedaan
Tijdens deze bewuste avond kwamen voor het eerst sinds hun overlijden mijn beide ouders "binnen".
Eerst pa, zoals altijd en even later ook ma.
Het medium wist beiden zo precies te omschrijven dat de mensen die mijn ouders ook hebben gekend alleen maar instemmend konden knikken en vol verbazing luisterden.
Wat was het mooi, ontroerend verrassend en wat kreeg ik veel bevestiging en antwoorden.
Niet veel later ontdekte ik de website van het bewuste medium en las dat er een cursus/training mediumschap voor beginners werd gegeven. Ik heb mij snel opgegeven en in januari van dit jaar (2016) gedurende 10 dagdelen mocht ik ontdekken wat ik kan, waar mijn kracht en kwetsbaarheid zit. Ik heb gewerkt met foto's, voorwerpen, geblinddoekt, met kleuren en technieken aangereikt gekregen. Mijn zelfvertrouwen wat betreft deze bijzondere wereld is enorm gegroeid.
Maar ook de vraag....Wat wil ik er eigenlijk mee..en wat niet?
Tijdens de training was ik enorm gretig en soms erg ongeduldig, ik wilde meer, steeds meer. Maar alles heeft tijd nodig. En dan leer je meer en nog meer....oke, en dan?
Na de afsluiting van deze training heb ik dus bewust een periode afstand genomen. Vrijwel alle spirituele ramen en deuren gesloten. Slechts 3 personen liet ik toe op spiritueel niveau en daar heb ik veel voor mogen doen en zeker ook veel door geleerd.
Ik weet nu zeker dat ik wat betreft trainingen niet meer verder wil. Ik heb een uitstekende basis meegekregen en alles wat ik verder nog mag leren zal komen op dezelfde natuurlijke weg als voorheen. Ik weet nu wat ermee te doen.
Mijn ouders en mijn grootvader zijn altijd bij mij, zij helpen mij als ik dat vraag.
Ik heb geleerd te vertrouwen op de beelden, de woorden en de personen die ik door krijg zelfs al zeggen ze de persoon om wie het gaat in eerste instantie niets. De antwoorden en de invulling komen over het algemeen vrij snel.
Mijn intuïtie en mijn raam naar de spirituele wereld kan ik openen als ik daar zelf voor kies..
Ik ben zeker niet van plan mijn "gave" commercieel in te zetten want het is een bijzonder stukje "gereedschap" wat mij in staat stelt van tijd tot tijd iemand te mogen helpen en dat wil ik zuiver puur en integer houden.
En dat deed ik ook gedurende al die jaren. Het gebeurde of er gebeurde niks.
Soms kon ik iemand van hoofdpijn af helpen, een boodschap doorgeven van een overleden persoon (ik wist nooit wie het was maar kon de persoon tot in detail beschrijven) of eenvoudig een handvat aanreiken waardoor men weer verder kon of juist even moest stoppen.
Tot ik vorig jaar (2015) een uitnodiging kreeg van een vriendin of ik ook bij een medium consult aanwezig wilde zijn? Ik voelde meteen dat dit goed zat en zei dus zonder aarzeling ja.
Ik besloot een vriendinnetje mee te vragen waarvan ik wist dat zij geïnteresseerd was.
Zo gezegd zo gedaan
Tijdens deze bewuste avond kwamen voor het eerst sinds hun overlijden mijn beide ouders "binnen".
Eerst pa, zoals altijd en even later ook ma.
Het medium wist beiden zo precies te omschrijven dat de mensen die mijn ouders ook hebben gekend alleen maar instemmend konden knikken en vol verbazing luisterden.
Wat was het mooi, ontroerend verrassend en wat kreeg ik veel bevestiging en antwoorden.
Niet veel later ontdekte ik de website van het bewuste medium en las dat er een cursus/training mediumschap voor beginners werd gegeven. Ik heb mij snel opgegeven en in januari van dit jaar (2016) gedurende 10 dagdelen mocht ik ontdekken wat ik kan, waar mijn kracht en kwetsbaarheid zit. Ik heb gewerkt met foto's, voorwerpen, geblinddoekt, met kleuren en technieken aangereikt gekregen. Mijn zelfvertrouwen wat betreft deze bijzondere wereld is enorm gegroeid.
Maar ook de vraag....Wat wil ik er eigenlijk mee..en wat niet?
Tijdens de training was ik enorm gretig en soms erg ongeduldig, ik wilde meer, steeds meer. Maar alles heeft tijd nodig. En dan leer je meer en nog meer....oke, en dan?
Na de afsluiting van deze training heb ik dus bewust een periode afstand genomen. Vrijwel alle spirituele ramen en deuren gesloten. Slechts 3 personen liet ik toe op spiritueel niveau en daar heb ik veel voor mogen doen en zeker ook veel door geleerd.
Ik weet nu zeker dat ik wat betreft trainingen niet meer verder wil. Ik heb een uitstekende basis meegekregen en alles wat ik verder nog mag leren zal komen op dezelfde natuurlijke weg als voorheen. Ik weet nu wat ermee te doen.
Mijn ouders en mijn grootvader zijn altijd bij mij, zij helpen mij als ik dat vraag.
Ik heb geleerd te vertrouwen op de beelden, de woorden en de personen die ik door krijg zelfs al zeggen ze de persoon om wie het gaat in eerste instantie niets. De antwoorden en de invulling komen over het algemeen vrij snel.
Mijn intuïtie en mijn raam naar de spirituele wereld kan ik openen als ik daar zelf voor kies..
Ik ben zeker niet van plan mijn "gave" commercieel in te zetten want het is een bijzonder stukje "gereedschap" wat mij in staat stelt van tijd tot tijd iemand te mogen helpen en dat wil ik zuiver puur en integer houden.
vrijdag 28 oktober 2016
Zumbaaa
Mag natuurlijk niet ontbreken in dit stukje van mijn wereld.
Wanneer begon het toch ook alweer?
In 2010 om precies te zijn.
Nadat mijn moeder in 2009 is overleden en ik nog een poosje door was blijven gaan als vrijwilligster op haar afdeling (afscheid nemen doe je op je eigen manier) besloot ik een soort sabattical in te lassen.
Rouwen en verwerken wat nog niet was gedaan tot nu toe. Ik heb in de jaren dat ik voor pa en ma zorgde door het schrijven veel kunnen verwerken, ook een rouwproces toegelaten maar er waren toch was losse eindjes waar ik nu aan toe kwam.
Maar goed..er moest het nodige gedaan en gedacht worden, afgesloten letterlijk en figuurlijk en van lieverlee ga je toch eens bedenken hoe verder?
Cody, onze OudDuitseHerder werd ook oud(er) dus de wandelingen korter.
Maar goed..ik wilde in het kader van goed voor mezelf blijven zorgen iets met sport gaan doen. Maar ja ...wat?
Behalve een aantal jaren als hondentrainer druk zijn waarbij je echt wel de nodige meters maakt had ik in geen 30 jaar (of langer?) serieus een sportschool bezocht..
Via een buurvrouw in onze wijk kwam ik terecht bij het sportinstituut te Pijnacker waar Rinus de scepter zwaaide en nog veel meer.
Ik dacht...fitness?? Judo of karate trok mij toch niet echt. Ingeschreven, sportbroek gescoord en daar gan je dan..om na pakweg 4 maanden in stilte maar van binnen gillend de sportzaal te verlaten,,,Fitness werd em dus niet.
Totale demotivatie. \maar ja wat nu?
Dezelfde buurvrouw gaf ook les, in bewegen op muziek, oke dat leek mij wel wat en dat was ook best wel wat. Heb het een aantal maanden met veel plezier gedaan tot zij door een blessure niet verder kon.
Er kwam een invaldocente. Oke, geen probleem..deze docente gaf al snel aan geen body shape maar Zumba les te geven. Na 3 weken was ik om. Dit was wat ik wilde!
In overleg besloten dat ik de eerste periode in de start to dance les mijn conditie zou gaan verbeteren. Dat beviel prima. Veel Salsa-merenque-bachata-cumbia basis techniek en wat StreetDance..oke buiten mijn comfortzone maar wel leuk. Het eerste dans uur was een feit..Goh wat was dat genieten! Van lieverlee 4 lesuren per week dansend sporten of sportend dansen?
Maakte mij niet uit als ik maar kon swingen.
Onze docente ging voor zichzelf beginnen op 2 locaties en velen ging met haar mee zo ook ondergetekende.
In de loop der tijd en jaren kwamen er nog wat uren bij, werd mij gevraagd om zelf een basis techniekles te gaan geven en nam ik in de reguliere lesuren de warming up en de coolingdown voor mijn rekening. En soms nam ik een lesuur over als dat nodig was. Ik voerde ook de nodige taken achter de schermen uit gewoon omdat ik dat erg leuk vond om te doen.
Ook in sportcentrum de Viergang werd lekker gedanst op de woensdagochtend en de donderdagavond. Uiteindelijk heb ik in 2014 besloten dat het tijd werd om te gaan en ik een andere weg in wilde en ben ik bij andere Zumba docentes gaan dansen. Ik dans dus alweer geruime tijd bij Patricia Gonzalez, Mati Tissert en sinds kort ook vast bij Mouna Oost. Op 2 locaties wel te verstaan want Sansi in Nootdorp mag mij ook tot vaste klant rekenen. Soms wordt er een beetje geschakeld om de balans te behouden qua uren, onkosten en energie. Heb ik voorkeur? Ja voor alle 3! hahaha Niet te vergelijken met elkaar. De 1 is danstechnisch en que beleving een absolute topper, de ander heeft de energie en de power die ik geweldig vind en de derde een heerlijke stijl plus een flinke dosis humor. Ik voel me bij alle 3 volledig happy en dan heb ik het nog niet over de diverse invallers, stuk voor stuk ervaren Zumba instructeurs die ik in de vakantie periode mag meemaken zoals Renate Nijland, Jean Paul en Patricia Wilkes. Ook zonder uitzondering met hun eigen unieke stijl en identiteit. Ik ben een beetje all-round fan geworden hahahaha
Ik leer en ontwikkel en groei dus nog steeds...en das precies wat ik zoek en wil. Ik wil mezelf blijven verbeteren en blijven uitdagen. En in de lesuren die ik zo nu en dan mag invallen bij Patricia Gonzalez kan ik weer veel van het geleerde kwijt :-) Ik ben een absolute fan van Latin en Reggaeton.
Van Marc Anthony tot Carlos vives en van Alejandro Sanz tot Wisin en Daddy Yankee.
Ja, je kan gerust stellen dat Zumba/Latin de nieuwe passie in mijn leven is geworden. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk uren te pakken. Nog goed voor de gezondheid ook!
En je leert veel nieuwe en leuke mensen kennen. Mijn Zumba zusje Greetje bijvoorbeeld, de buuffies uit Nootdorp ook zo'n heerlijk stel. LindaV. Yvonne, Annelies, Frances niet te vergeten! En in Pijnacker Jeannette, Kelly en Marja en Vera plus nog een stel oudgedienden uit mijn vorige Zumba leven die ik nu regelmatig weer opnieuw tegenkom. Zo leuk!
Ik leef mij leven zo goed mogelijk en Zumba maakt daar een flink deel van uit en dat hoop ik nog heel lang te mogen blijven doen.
Wanneer begon het toch ook alweer?
In 2010 om precies te zijn.
Nadat mijn moeder in 2009 is overleden en ik nog een poosje door was blijven gaan als vrijwilligster op haar afdeling (afscheid nemen doe je op je eigen manier) besloot ik een soort sabattical in te lassen.
Rouwen en verwerken wat nog niet was gedaan tot nu toe. Ik heb in de jaren dat ik voor pa en ma zorgde door het schrijven veel kunnen verwerken, ook een rouwproces toegelaten maar er waren toch was losse eindjes waar ik nu aan toe kwam.
Maar goed..er moest het nodige gedaan en gedacht worden, afgesloten letterlijk en figuurlijk en van lieverlee ga je toch eens bedenken hoe verder?
Cody, onze OudDuitseHerder werd ook oud(er) dus de wandelingen korter.
Maar goed..ik wilde in het kader van goed voor mezelf blijven zorgen iets met sport gaan doen. Maar ja ...wat?
Behalve een aantal jaren als hondentrainer druk zijn waarbij je echt wel de nodige meters maakt had ik in geen 30 jaar (of langer?) serieus een sportschool bezocht..
Via een buurvrouw in onze wijk kwam ik terecht bij het sportinstituut te Pijnacker waar Rinus de scepter zwaaide en nog veel meer.
Ik dacht...fitness?? Judo of karate trok mij toch niet echt. Ingeschreven, sportbroek gescoord en daar gan je dan..om na pakweg 4 maanden in stilte maar van binnen gillend de sportzaal te verlaten,,,Fitness werd em dus niet.
Totale demotivatie. \maar ja wat nu?
Dezelfde buurvrouw gaf ook les, in bewegen op muziek, oke dat leek mij wel wat en dat was ook best wel wat. Heb het een aantal maanden met veel plezier gedaan tot zij door een blessure niet verder kon.
Er kwam een invaldocente. Oke, geen probleem..deze docente gaf al snel aan geen body shape maar Zumba les te geven. Na 3 weken was ik om. Dit was wat ik wilde!
In overleg besloten dat ik de eerste periode in de start to dance les mijn conditie zou gaan verbeteren. Dat beviel prima. Veel Salsa-merenque-bachata-cumbia basis techniek en wat StreetDance..oke buiten mijn comfortzone maar wel leuk. Het eerste dans uur was een feit..Goh wat was dat genieten! Van lieverlee 4 lesuren per week dansend sporten of sportend dansen?
Maakte mij niet uit als ik maar kon swingen.
Onze docente ging voor zichzelf beginnen op 2 locaties en velen ging met haar mee zo ook ondergetekende.
In de loop der tijd en jaren kwamen er nog wat uren bij, werd mij gevraagd om zelf een basis techniekles te gaan geven en nam ik in de reguliere lesuren de warming up en de coolingdown voor mijn rekening. En soms nam ik een lesuur over als dat nodig was. Ik voerde ook de nodige taken achter de schermen uit gewoon omdat ik dat erg leuk vond om te doen.
Ook in sportcentrum de Viergang werd lekker gedanst op de woensdagochtend en de donderdagavond. Uiteindelijk heb ik in 2014 besloten dat het tijd werd om te gaan en ik een andere weg in wilde en ben ik bij andere Zumba docentes gaan dansen. Ik dans dus alweer geruime tijd bij Patricia Gonzalez, Mati Tissert en sinds kort ook vast bij Mouna Oost. Op 2 locaties wel te verstaan want Sansi in Nootdorp mag mij ook tot vaste klant rekenen. Soms wordt er een beetje geschakeld om de balans te behouden qua uren, onkosten en energie. Heb ik voorkeur? Ja voor alle 3! hahaha Niet te vergelijken met elkaar. De 1 is danstechnisch en que beleving een absolute topper, de ander heeft de energie en de power die ik geweldig vind en de derde een heerlijke stijl plus een flinke dosis humor. Ik voel me bij alle 3 volledig happy en dan heb ik het nog niet over de diverse invallers, stuk voor stuk ervaren Zumba instructeurs die ik in de vakantie periode mag meemaken zoals Renate Nijland, Jean Paul en Patricia Wilkes. Ook zonder uitzondering met hun eigen unieke stijl en identiteit. Ik ben een beetje all-round fan geworden hahahaha
Ik leer en ontwikkel en groei dus nog steeds...en das precies wat ik zoek en wil. Ik wil mezelf blijven verbeteren en blijven uitdagen. En in de lesuren die ik zo nu en dan mag invallen bij Patricia Gonzalez kan ik weer veel van het geleerde kwijt :-) Ik ben een absolute fan van Latin en Reggaeton.
Van Marc Anthony tot Carlos vives en van Alejandro Sanz tot Wisin en Daddy Yankee.
Ja, je kan gerust stellen dat Zumba/Latin de nieuwe passie in mijn leven is geworden. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk uren te pakken. Nog goed voor de gezondheid ook!
En je leert veel nieuwe en leuke mensen kennen. Mijn Zumba zusje Greetje bijvoorbeeld, de buuffies uit Nootdorp ook zo'n heerlijk stel. LindaV. Yvonne, Annelies, Frances niet te vergeten! En in Pijnacker Jeannette, Kelly en Marja en Vera plus nog een stel oudgedienden uit mijn vorige Zumba leven die ik nu regelmatig weer opnieuw tegenkom. Zo leuk!
Ik leef mij leven zo goed mogelijk en Zumba maakt daar een flink deel van uit en dat hoop ik nog heel lang te mogen blijven doen.
woensdag 26 oktober 2016
marktdag
Voor mij sinds jaar en dag een geliefde plek om alleen of bijvoorbeeld samen met buuf en vriendin Anneke ons rondje te maken.
De slager, groenteboer, soms kleding, kip, kaas, brood en veel koek kraam (sla ik nu braaf over), vaak een gezellige babbel met de marktkooplui afijn..wij vermaken ons daar altijd wel. Vandaag dus een solo rondje Pijnacker Delfgauw.
Eerst naar de Karwei want daar lag een pakketje op mij te wachten en daarna snel terug via Delfgauw naar Pijnacker. O ja, de PLUS super is vandaag heropend..de groene ballonnen waren al van grote afstand te zien, wel gezellig en feestelijk om zo Pijnacker in te tuffen.
Allereerst naar de flappentap want ja, ik betaal nog steeds graag contant.
Door naar de vleeskraam om mijn voorraadje vers en vooral rund en kip in te slaan.
Inclusief een paar gepaneerde schnitzels jaja ik weet het die passen eigenlijk niet in mijn nieuwe lifestyle maar ik maak voor sommige producten een uitzondering, gewoon om het leuk te houden en wie weet zeg ik over een jaar wel...laat voortaan maar!
Ik wilde na mijn vleesmissie eigenlijk door naar de Vitastore maar mijn oog viel ineens op een enorme kraam die er natuurlijk al jaren staat...hmmm? puur natuur, biologisch en nog meer..toch maar eens rondkijken daar.
Wauw...vrijwel alles wat ik nu gebruik aan gezond, suikervrij/beperkt en langzame koolhydraten is daar dus wel te vinden.
Dus ik ging 10 minuten later zo blij als een kind die bij de Italiaan een ijsje mocht kiezen weer verder :-) en door naar de paprika's bramen en mandarijnen.
Ik kom nu wel een paar goed afsluitbare doosjes en busjes te kort..luxe probleem.
De slager, groenteboer, soms kleding, kip, kaas, brood en veel koek kraam (sla ik nu braaf over), vaak een gezellige babbel met de marktkooplui afijn..wij vermaken ons daar altijd wel. Vandaag dus een solo rondje Pijnacker Delfgauw.
Eerst naar de Karwei want daar lag een pakketje op mij te wachten en daarna snel terug via Delfgauw naar Pijnacker. O ja, de PLUS super is vandaag heropend..de groene ballonnen waren al van grote afstand te zien, wel gezellig en feestelijk om zo Pijnacker in te tuffen.
Allereerst naar de flappentap want ja, ik betaal nog steeds graag contant.
Door naar de vleeskraam om mijn voorraadje vers en vooral rund en kip in te slaan.
Inclusief een paar gepaneerde schnitzels jaja ik weet het die passen eigenlijk niet in mijn nieuwe lifestyle maar ik maak voor sommige producten een uitzondering, gewoon om het leuk te houden en wie weet zeg ik over een jaar wel...laat voortaan maar!
Ik wilde na mijn vleesmissie eigenlijk door naar de Vitastore maar mijn oog viel ineens op een enorme kraam die er natuurlijk al jaren staat...hmmm? puur natuur, biologisch en nog meer..toch maar eens rondkijken daar.
Wauw...vrijwel alles wat ik nu gebruik aan gezond, suikervrij/beperkt en langzame koolhydraten is daar dus wel te vinden.
Dus ik ging 10 minuten later zo blij als een kind die bij de Italiaan een ijsje mocht kiezen weer verder :-) en door naar de paprika's bramen en mandarijnen.
Ik kom nu wel een paar goed afsluitbare doosjes en busjes te kort..luxe probleem.
Zoetekauw
Vooral manlief valt in deze categorie.
Toch neem ik hem ook deels met mij mee in mijn suiker beperkte avontuur.
Verder laat ik hem in zijn waarde en op gewicht... en bepaald hij zelf wat hij wel of echt niet wil laten staan of juist eten.
Neem bijvoorbeeld de tussendoor repen. Voor mijn wederhelft een geweldige oplossing als "ik haat ontbijt"persoon. Ik haalde de repen bij diverse supermarkten en dan natuurlijk die met fruit erin want dacht ik, dat is tenminste ook nog een beetje gezond.
Ehm..tot ik de achterkant eens beter ging lezen, de ingredienten zag en mij rot schrok van de hoeveelheid verkeerde koolhydraten EN suikers!!! We kunnen allemaal wel eens wat meer energie gebruiken en tot ons nemen maar dit is echt van de gekke. Dus hupp..de oude repen snel opgemaakt en vervangen door de (betere) granen raw fruit en noten repen. Bevatten in elk geval de helft van de enorme hoeveelheid verborgen suikers.
Dus ik ben nu ook bezig met het zelf maken van lekkere tussendoor repen met alleen maar gezond en toegestaan spul.
Zoals vanmiddag dus...er staan repen met als basis pindakaas...ja echt! op de planning.
Ben reuze benieuwd naar het resultaat.
Nou dag, Ik ben bakken!!
Toch neem ik hem ook deels met mij mee in mijn suiker beperkte avontuur.
Verder laat ik hem in zijn waarde en op gewicht... en bepaald hij zelf wat hij wel of echt niet wil laten staan of juist eten.
Neem bijvoorbeeld de tussendoor repen. Voor mijn wederhelft een geweldige oplossing als "ik haat ontbijt"persoon. Ik haalde de repen bij diverse supermarkten en dan natuurlijk die met fruit erin want dacht ik, dat is tenminste ook nog een beetje gezond.
Ehm..tot ik de achterkant eens beter ging lezen, de ingredienten zag en mij rot schrok van de hoeveelheid verkeerde koolhydraten EN suikers!!! We kunnen allemaal wel eens wat meer energie gebruiken en tot ons nemen maar dit is echt van de gekke. Dus hupp..de oude repen snel opgemaakt en vervangen door de (betere) granen raw fruit en noten repen. Bevatten in elk geval de helft van de enorme hoeveelheid verborgen suikers.
Dus ik ben nu ook bezig met het zelf maken van lekkere tussendoor repen met alleen maar gezond en toegestaan spul.
Zoals vanmiddag dus...er staan repen met als basis pindakaas...ja echt! op de planning.
Ben reuze benieuwd naar het resultaat.
Nou dag, Ik ben bakken!!
dinsdag 25 oktober 2016
Ik heb er 1
Een tandarts..
En dat is niet altijd zo geweest.
Ja, vroeger als kind natuurlijk. De schooltandarts en de, zoals wij het noemden, de "echte".
Eigenlijk nooit een probleem behalve dat ene vervelende akkefietje toen ik een jaar of 7 was..de schooltandarts was nog niet eens echt in beeld.
Maar die storm wel..Ik woonde destijds met mijn ouders in Delft op het Landmeterpad nr.18.
Gezellig portiek, leuke portiekvriendinnetjes en met slecht weer wisten wij ons daar prima te vermaken.
De poppen, poppenwagens, blokken, stoeltjes, kleden en dekens waren onze rekwisieten waarmee wij onze wereld vorm gaven en urenlang ons rollenspel speelden.
Tot die ene herfstdag. Het was vrij koud en het stormde, steeds harder.
We hadden de waarschuwing van onze moeders in de oren geknoopt/ "denk eraan, je gaat NIET naar buiten!".
Dat ging heel lang heel goed tot 1 van mijn buurmeisjes begon met uitdagen. Wie durft er naar buiten? wie durft...?
Ik was nooit een echte held, eerder een beetje onzeker en dit was mijn kans om te bewijzen hoe stoer ik was. Dus ik flapte eruit..Ik durf wel hoor. De andere meisjes keken mij verschrikt en verbaasd aan..ZIJ?! Durft zij dat echt. Nee natuurlijk niet, maar ik moest nu wel. Na even aarzelen trok ik de portiekdeur open en.....de rest is verleden tijd en een zwarte vlek in mijn geheugen.
Ik ben in die storm, windkracht 12. tegen een betonnen paaltje aangelopen/gevlogen en bewusteloos verderop terecht gekomen. In die jaren was onze flat ook de rand van Delft..dus een boer met kruiwagen, destijds een heel normaal iets, die zich blijkbaar ook buiten waagde, heeft mij gevonden, in de kruiwagen gehesen en blijkbaar uitgevogeld waar dit vogeltje thuis hoorde.
Hersenschudding, (definitieve) tand met wortel en al foetsie, bont en blauw oog en de schrik van mijn leven.
Samen met ma naar de tandarts de volgende dag. De beste man stelde voor om eerst de tand te gaan zoeken....
Nou die zal ooit ergens zijn opgegraven toen de rest van Delft werd opgebouwd en nu ergens een korreltje in een muur of fundering zijn.
Die tand is vervangen door een voor die tijd revolutionair hekwerk wat bestond uit een neptandje, een kunststofplaatje met haakjes en een beugel voor mijn bovengebitje en een schroef in het plaatje die elk halfjaar werd bijgedraaid want mijn eethoekje was immers nog volop in de groei.
Dat ging allemaal vrij geruisloos, je weet op den duur niet beter en het stond best wel stoer zo een balkonhekkie in mijn bekkie.
Ik was 15 en moest naar de echte tandarts, verdorie..er moest worden geboord. Verdoving werd toegediend maar ik voelde alles nog?? Ma zei het nog..Mijn dochter voelt nog steeds de kies en de rest. Onzin vond de tandarts en hij begon zijn sloop en vul werk. Ik ging door de grond en weer terug.
Na de behandeling stond 1 ding vast. Hier kwam ik NOOIT meer.
3 dagen met een gezwollen beurs en zeer bekkie op de bank rondgehangen.
Mijn latere en omdat het echt moest avonturen bij de tandarts komen ongetwijfeld nog wel eens als blog terug.
Voor nu keer ik even terug naar het heden want ik ben heel moedig geweest en reuze trots op mezelf!
In mijn 61ste levensjaar ben ik alleen en zelfstandig het traject van een "klikgebit" ingestapt.
Het klikken zegt zoveel als de wijze van bevestigen en geen illegale broddel en roddel.
Fase 1 en fase 2 zijn ondergaan en doorstaan. Het toedienen van de verdoving is zonder twijfel het meest vervelende.
Ik ben trots om mezelf want het gaat nog steeds goed. Ondanks een lichte vorm van de bibbers telkens als ik plaats neem op die ene stoel.
De specialist, implantoloog, sloper..of hoe je het wilt noemen is een joviale vrolijke en positieve vent die elke patiënt verbaal nog door een wortelkanaalbehandeling of in mijn geval...de 4 fases van een implantaten ntraject door kletst. Ik kan er niet tegenop. Gelukkig maar! Onder mijn toch redelijk versleten onder eethoekje bevinden zich nu 2 nepwortels die boven mijn onderkaak uit piepen met 2 glanzende (titaan geloof ik) kapjes. Mijn gloed nieuwe eethoekje, happertje of eetschuurdeurtjes (wie kent andere duidingen) worden nog opgemeten, opgebouwd, de tandjes mag ik weer zelf uitkiezen en de stand ook..er moet wel iets worden gecorrigeerd weet ik nu, En daarna mag ik weer een jaar of vijf stralend door het leven.
En dat is niet altijd zo geweest.
Ja, vroeger als kind natuurlijk. De schooltandarts en de, zoals wij het noemden, de "echte".
Eigenlijk nooit een probleem behalve dat ene vervelende akkefietje toen ik een jaar of 7 was..de schooltandarts was nog niet eens echt in beeld.
Maar die storm wel..Ik woonde destijds met mijn ouders in Delft op het Landmeterpad nr.18.
Gezellig portiek, leuke portiekvriendinnetjes en met slecht weer wisten wij ons daar prima te vermaken.
De poppen, poppenwagens, blokken, stoeltjes, kleden en dekens waren onze rekwisieten waarmee wij onze wereld vorm gaven en urenlang ons rollenspel speelden.
Tot die ene herfstdag. Het was vrij koud en het stormde, steeds harder.
We hadden de waarschuwing van onze moeders in de oren geknoopt/ "denk eraan, je gaat NIET naar buiten!".
Dat ging heel lang heel goed tot 1 van mijn buurmeisjes begon met uitdagen. Wie durft er naar buiten? wie durft...?
Ik was nooit een echte held, eerder een beetje onzeker en dit was mijn kans om te bewijzen hoe stoer ik was. Dus ik flapte eruit..Ik durf wel hoor. De andere meisjes keken mij verschrikt en verbaasd aan..ZIJ?! Durft zij dat echt. Nee natuurlijk niet, maar ik moest nu wel. Na even aarzelen trok ik de portiekdeur open en.....de rest is verleden tijd en een zwarte vlek in mijn geheugen.
Ik ben in die storm, windkracht 12. tegen een betonnen paaltje aangelopen/gevlogen en bewusteloos verderop terecht gekomen. In die jaren was onze flat ook de rand van Delft..dus een boer met kruiwagen, destijds een heel normaal iets, die zich blijkbaar ook buiten waagde, heeft mij gevonden, in de kruiwagen gehesen en blijkbaar uitgevogeld waar dit vogeltje thuis hoorde.
Hersenschudding, (definitieve) tand met wortel en al foetsie, bont en blauw oog en de schrik van mijn leven.
Samen met ma naar de tandarts de volgende dag. De beste man stelde voor om eerst de tand te gaan zoeken....
Nou die zal ooit ergens zijn opgegraven toen de rest van Delft werd opgebouwd en nu ergens een korreltje in een muur of fundering zijn.
Die tand is vervangen door een voor die tijd revolutionair hekwerk wat bestond uit een neptandje, een kunststofplaatje met haakjes en een beugel voor mijn bovengebitje en een schroef in het plaatje die elk halfjaar werd bijgedraaid want mijn eethoekje was immers nog volop in de groei.
Dat ging allemaal vrij geruisloos, je weet op den duur niet beter en het stond best wel stoer zo een balkonhekkie in mijn bekkie.
Ik was 15 en moest naar de echte tandarts, verdorie..er moest worden geboord. Verdoving werd toegediend maar ik voelde alles nog?? Ma zei het nog..Mijn dochter voelt nog steeds de kies en de rest. Onzin vond de tandarts en hij begon zijn sloop en vul werk. Ik ging door de grond en weer terug.
Na de behandeling stond 1 ding vast. Hier kwam ik NOOIT meer.
3 dagen met een gezwollen beurs en zeer bekkie op de bank rondgehangen.
Mijn latere en omdat het echt moest avonturen bij de tandarts komen ongetwijfeld nog wel eens als blog terug.
Voor nu keer ik even terug naar het heden want ik ben heel moedig geweest en reuze trots op mezelf!
In mijn 61ste levensjaar ben ik alleen en zelfstandig het traject van een "klikgebit" ingestapt.
Het klikken zegt zoveel als de wijze van bevestigen en geen illegale broddel en roddel.
Fase 1 en fase 2 zijn ondergaan en doorstaan. Het toedienen van de verdoving is zonder twijfel het meest vervelende.
Ik ben trots om mezelf want het gaat nog steeds goed. Ondanks een lichte vorm van de bibbers telkens als ik plaats neem op die ene stoel.
De specialist, implantoloog, sloper..of hoe je het wilt noemen is een joviale vrolijke en positieve vent die elke patiënt verbaal nog door een wortelkanaalbehandeling of in mijn geval...de 4 fases van een implantaten ntraject door kletst. Ik kan er niet tegenop. Gelukkig maar! Onder mijn toch redelijk versleten onder eethoekje bevinden zich nu 2 nepwortels die boven mijn onderkaak uit piepen met 2 glanzende (titaan geloof ik) kapjes. Mijn gloed nieuwe eethoekje, happertje of eetschuurdeurtjes (wie kent andere duidingen) worden nog opgemeten, opgebouwd, de tandjes mag ik weer zelf uitkiezen en de stand ook..er moet wel iets worden gecorrigeerd weet ik nu, En daarna mag ik weer een jaar of vijf stralend door het leven.
Suiker?
Dinsdag 25-10-2016.
Ik ben alweer aan de 3de week begonnen van een nieuwe kijk op eten/koolhydraten/suikers.
Wat heeft mij deze ervaring gebracht?
Daarvoor moet ik ook weer een stukje terug, niet schrikken, dit keer maar 3 weken!
Het begon met de start van de laatste suikerchallenge.
Een initiatief van sportcentrum de Viergang te Pijnacker waar ik al een aantal jaren de nodige Zumba meters heb liggen.
Deze challenge wordt al jaren georganiseerd maar eigenlijk lette ik er nooit op. Ik ging er letterlijk aan voorbij. Maar deze keer niet. Ik werd nieuwsgierig? waarom nu wel en voorheen niet? Ik voel mij goed, ik zit lekker in mijn redelijk grote velletje, ik heb energie voor tig (tot wanhoop van sommigen....en vermaak van anderen)
Maar toch..het kan blijkbaar altijd beter.
Ik heb mij opgegeven, niet wetend dat ik op de stoep van een totaal nieuwe levensfase zou belanden.
Deze stoep bevond zich in het sportcentrum.
Wegen, meten en testen.
En dat meten was em..de bloeddruk. Ik zal jullie de opbouwende details besparen maar mijn bloeddruk bleek dus abnormaal hoog te zijn tot mijn en hun grote verbazing en
Hij bleef ook belachelijk hoog. Tijd om in actie te komen.
Via de huisarts een 24uur meting gedaan, meteen een afspraak bij de huisarts (positief en opbouwend) en dan sta je op maandag buiten met het recept voor een pilletje en het voornemen om 1 en ander om te gooien.
Die bloeddruk moet dus omlaag en ook mijn cholesterol mag een stukje naar beneden en mijn suikerwaarde is iets verhoogd. Genoeg voor mij om de suikerchallenge met andere ogen te bekijken en te beleven.
Ik ging er zonder verwachting in..nieuwsgierig ja, wat is suiker, waar zit het in en wat doet ut..
2 weken en 2 dagen verder ziet mijn voorraad en kruidenkast er heel anders uit, is mijn eetpatroon al voor een deel veranderd, ben ik nog steeds bezig met schakelen van verkeerde naar de goede producten. En neem ik ook rustig de tijd om bepaalde producten op te maken en er de betere voor te gaan gebruiken. Het hoeft allemaal niet in 1 maand te gebeuren als het maar gebeurd.
Ik lees etiketten met en zonder bril, bestel hier en koop daar. Ik experimenteer en deel met anderen die interesse hebben.
Nee, een dieet volgen is niks voor TT. Laat mij maar rustig en met een eerlijke kritische blik naar mezelf uitvogelen waar ik mezelf kan verbeteren.
En wie weet lukt het mij uiteindelijk ook nog om van XXL naar XL te krimpen! Niet omdat het moet(ja eigenlijk ook weer wel) maar vooral omdat het beter zou zijn voor TT.
Aangezien mijn planning is om minimaal 93 te worden op de best mogelijke en vitale manier en ik zelf elke dag mag kiezen om mijn leven optimaal te leven en met zoveel mogelijk plezier kies ik ervoor om ervoor te gaan.
Ik ben alweer aan de 3de week begonnen van een nieuwe kijk op eten/koolhydraten/suikers.
Wat heeft mij deze ervaring gebracht?
Daarvoor moet ik ook weer een stukje terug, niet schrikken, dit keer maar 3 weken!
Het begon met de start van de laatste suikerchallenge.
Een initiatief van sportcentrum de Viergang te Pijnacker waar ik al een aantal jaren de nodige Zumba meters heb liggen.
Deze challenge wordt al jaren georganiseerd maar eigenlijk lette ik er nooit op. Ik ging er letterlijk aan voorbij. Maar deze keer niet. Ik werd nieuwsgierig? waarom nu wel en voorheen niet? Ik voel mij goed, ik zit lekker in mijn redelijk grote velletje, ik heb energie voor tig (tot wanhoop van sommigen....en vermaak van anderen)
Maar toch..het kan blijkbaar altijd beter.
Ik heb mij opgegeven, niet wetend dat ik op de stoep van een totaal nieuwe levensfase zou belanden.
Deze stoep bevond zich in het sportcentrum.
Wegen, meten en testen.
En dat meten was em..de bloeddruk. Ik zal jullie de opbouwende details besparen maar mijn bloeddruk bleek dus abnormaal hoog te zijn tot mijn en hun grote verbazing en
Hij bleef ook belachelijk hoog. Tijd om in actie te komen.
Via de huisarts een 24uur meting gedaan, meteen een afspraak bij de huisarts (positief en opbouwend) en dan sta je op maandag buiten met het recept voor een pilletje en het voornemen om 1 en ander om te gooien.
Die bloeddruk moet dus omlaag en ook mijn cholesterol mag een stukje naar beneden en mijn suikerwaarde is iets verhoogd. Genoeg voor mij om de suikerchallenge met andere ogen te bekijken en te beleven.
Ik ging er zonder verwachting in..nieuwsgierig ja, wat is suiker, waar zit het in en wat doet ut..
2 weken en 2 dagen verder ziet mijn voorraad en kruidenkast er heel anders uit, is mijn eetpatroon al voor een deel veranderd, ben ik nog steeds bezig met schakelen van verkeerde naar de goede producten. En neem ik ook rustig de tijd om bepaalde producten op te maken en er de betere voor te gaan gebruiken. Het hoeft allemaal niet in 1 maand te gebeuren als het maar gebeurd.
Ik lees etiketten met en zonder bril, bestel hier en koop daar. Ik experimenteer en deel met anderen die interesse hebben.
Nee, een dieet volgen is niks voor TT. Laat mij maar rustig en met een eerlijke kritische blik naar mezelf uitvogelen waar ik mezelf kan verbeteren.
En wie weet lukt het mij uiteindelijk ook nog om van XXL naar XL te krimpen! Niet omdat het moet(ja eigenlijk ook weer wel) maar vooral omdat het beter zou zijn voor TT.
Aangezien mijn planning is om minimaal 93 te worden op de best mogelijke en vitale manier en ik zelf elke dag mag kiezen om mijn leven optimaal te leven en met zoveel mogelijk plezier kies ik ervoor om ervoor te gaan.
Wanneer
Ben ik begonnen met schrijven?
Daarvoor moet ik echt een stukje terug in de tijd, ruim 30 jaar zelfs.
Ooit werd ik langdurig ziek en werd mij aangeraden een log/dagboek bij te houden vanuit therapeutisch oogpunt. Nou dat werkte en dat werkt dus nog steeds.
Als een rode draad door de jaren bij de psychotherapeut, voor tijdens en na de zwangerschap van onze dochter. Onze ervaringen als gezin en met onze huisdieren, weer later via een website Cody's Kingdom waarin ik mijn belevenissen samen met hem optekende met woord en beeld en uiteindelijk nog ongeveer 7 jaar in de vorm van een dagboek "Ansje Alzheimer" dat begon op de Yahoo mail site Kyno XL en ging via een mailgroep uiteindelijk over naar wederom een website met dezelfde titel.
Ik heb alle verhalen opgeslagen, zucht, zou het ooit nog eens op de plank in een winkel te zien zijn?
Ook via Hyves schreef ik dagelijks verder mijn hersenspinsels, ervaringen of gedichtjes. Hyves ging en Facebook kwam..en ik ga mee met mijn tijd dus is het nu tijd voor een Blog geworden.
Schrijven werkt nog steeds therapeutisch zij het in een wat meer onschuldige vorm.
Ik schrijf wat ik denk, voel, beleef en wat ik kwijt wil op mijn eigen manier en in mijn eigen stijl.
Vrijblijvend voor iedereen om te volgen of juist niet :-)
Wie schrijft blijft..(wie bedacht deze zin ooit?)
nou,ik ben zeker van plan om nog een poosje te blijven en te schrijven.
Daarvoor moet ik echt een stukje terug in de tijd, ruim 30 jaar zelfs.
Ooit werd ik langdurig ziek en werd mij aangeraden een log/dagboek bij te houden vanuit therapeutisch oogpunt. Nou dat werkte en dat werkt dus nog steeds.
Als een rode draad door de jaren bij de psychotherapeut, voor tijdens en na de zwangerschap van onze dochter. Onze ervaringen als gezin en met onze huisdieren, weer later via een website Cody's Kingdom waarin ik mijn belevenissen samen met hem optekende met woord en beeld en uiteindelijk nog ongeveer 7 jaar in de vorm van een dagboek "Ansje Alzheimer" dat begon op de Yahoo mail site Kyno XL en ging via een mailgroep uiteindelijk over naar wederom een website met dezelfde titel.
Ik heb alle verhalen opgeslagen, zucht, zou het ooit nog eens op de plank in een winkel te zien zijn?
Ook via Hyves schreef ik dagelijks verder mijn hersenspinsels, ervaringen of gedichtjes. Hyves ging en Facebook kwam..en ik ga mee met mijn tijd dus is het nu tijd voor een Blog geworden.
Schrijven werkt nog steeds therapeutisch zij het in een wat meer onschuldige vorm.
Ik schrijf wat ik denk, voel, beleef en wat ik kwijt wil op mijn eigen manier en in mijn eigen stijl.
Vrijblijvend voor iedereen om te volgen of juist niet :-)
Wie schrijft blijft..(wie bedacht deze zin ooit?)
nou,ik ben zeker van plan om nog een poosje te blijven en te schrijven.
maandag 24 oktober 2016
1 reep
Hoeft niet perse meteen een succes te zijn.
In het kader van een andere en vooral gezondere eetstijl (oorzaak en gevolg kom ik in een later blog uitgebreid op terug), ben ik vanmiddag begonnen met een nieuw experiment, het bakken van snackrepen.
Best spannend aangezien ik altijd ruzie heb met onze heteluchtoven oven en manlief de instellingen dus maar weer voor zijn rekening neemt terwijl ik alle ingrediënten uitstal op mijn werkblad.
Manlief ging vandaag voor eigenbelang nadat ik de mierzoete en hopeloos ongezonde repen uit diverse supermarkten al had vervangen door wat meer gezondere (lees minder suiker!) Eko exemplaren.
Spannend...alles uitgestald en het recept heel secuur gevolgd!
En warempel, het resultaat mag er zijn.
Goud/bronsbruine 1 centimeter dikke basis reepjes (we beginnen bescheiden), het huis ruikt ook meteen gezellig honingzoet en gezond ;-)
In het kader van een andere en vooral gezondere eetstijl (oorzaak en gevolg kom ik in een later blog uitgebreid op terug), ben ik vanmiddag begonnen met een nieuw experiment, het bakken van snackrepen.
Best spannend aangezien ik altijd ruzie heb met onze heteluchtoven oven en manlief de instellingen dus maar weer voor zijn rekening neemt terwijl ik alle ingrediënten uitstal op mijn werkblad.
Manlief ging vandaag voor eigenbelang nadat ik de mierzoete en hopeloos ongezonde repen uit diverse supermarkten al had vervangen door wat meer gezondere (lees minder suiker!) Eko exemplaren.
Spannend...alles uitgestald en het recept heel secuur gevolgd!
En warempel, het resultaat mag er zijn.
Goud/bronsbruine 1 centimeter dikke basis reepjes (we beginnen bescheiden), het huis ruikt ook meteen gezellig honingzoet en gezond ;-)
Leesvoer.
Jawel.
Om een blog inhoud te geven is het best handig te bedenken waar die momentjes zoal over zullen gaan.
Een eerste selectie brengt mij tot de onderwerpen die momenteel dicht bij huis zijn.
- De implantaten uitdaging
- Het bloeddruk/cholesterol en suiker avontuur
- Mijn grote passie Zumba/Latin.
- De dagelijkse CasaTT besognes, Dus doodgewone dingen, kleine en grotere avonturen.
- Mijn belevenissen in "suikerbewust(er) leven land".
Misschien nog wel eens een uitstapje naar actueel nieuws of een vriendinnen belevenis?
Ik zie wel..plannend schrijven is niet mijn ding dus het zal vanzelf ontstaan en groeien.
Ik hoop wel dat Bogger abonnee's die mijn verhaaltje versieren met een gezellige groet ook even vermelden wie ze zijn? Maakt het net iets persoonlijker ;-)
Om een blog inhoud te geven is het best handig te bedenken waar die momentjes zoal over zullen gaan.
Een eerste selectie brengt mij tot de onderwerpen die momenteel dicht bij huis zijn.
- De implantaten uitdaging
- Het bloeddruk/cholesterol en suiker avontuur
- Mijn grote passie Zumba/Latin.
- De dagelijkse CasaTT besognes, Dus doodgewone dingen, kleine en grotere avonturen.
- Mijn belevenissen in "suikerbewust(er) leven land".
Misschien nog wel eens een uitstapje naar actueel nieuws of een vriendinnen belevenis?
Ik zie wel..plannend schrijven is niet mijn ding dus het zal vanzelf ontstaan en groeien.
Ik hoop wel dat Bogger abonnee's die mijn verhaaltje versieren met een gezellige groet ook even vermelden wie ze zijn? Maakt het net iets persoonlijker ;-)
Alle begin is ..een beetje lastig!
TT is nogal voortvarend van aard. Dus hup..Blog site gezocht, account aangemaakt en hup meteen een eerste berichtje geplaatst. En daarna toch maar eens de instellingen bezoeken.
Hoe wil je het hebben, waar wil je het hebben, wie wil je op bezoek, hoe mogen "ze" alles lezen, welke stijl/opmaak, mogen ze reageren en zo ja...waar? en zo nog een stuk of wat zaken waar ik eigenlijk nog helemaal nog niet over had nagedacht want ik wil gewoon schrijven en gelezen worden.
De omgekeerde volgorde dus. Ach. That's me ;-)
Crisis...ik moet de boodschappen nog doen.. Laterzzzz!
Hoe wil je het hebben, waar wil je het hebben, wie wil je op bezoek, hoe mogen "ze" alles lezen, welke stijl/opmaak, mogen ze reageren en zo ja...waar? en zo nog een stuk of wat zaken waar ik eigenlijk nog helemaal nog niet over had nagedacht want ik wil gewoon schrijven en gelezen worden.
De omgekeerde volgorde dus. Ach. That's me ;-)
Crisis...ik moet de boodschappen nog doen.. Laterzzzz!
Doen dus.
Maandag.
Zoals altijd heb ik mijn dagplanning met mijn Facebook vrienden gedeeld.
Of ze het lezen, boeiend vinden, volgen?
Geen idee.
Ik schrijf al jaren en vooral vanuit en voor mezelf, secundair om te delen met de mensen die een stukje van mijn wereld delen en ook met mij delen...vaak ook niet trouwens ;-)
Ik deelde vandaag zoals altijd dus mijn planning..behalve een ideetje wat mij onlangs is aangereikt door een Zumba docente en dierbaar vriendinnetje.
Dat ideetje wilde ik nog even voor mezelf houden want..wil ik dit wel, is dit iets voor mij, wie zit er ook mijn schrijverij te wachten.
Ik merk nu al dat hier schrijven weer anders is dan "daar".
Weet je wat? Ik doe het gewoon!
CasaTT-momentjes en meer..
Wie weet zie ik je volgende keer weer ?
Zoals altijd heb ik mijn dagplanning met mijn Facebook vrienden gedeeld.
Of ze het lezen, boeiend vinden, volgen?
Geen idee.
Ik schrijf al jaren en vooral vanuit en voor mezelf, secundair om te delen met de mensen die een stukje van mijn wereld delen en ook met mij delen...vaak ook niet trouwens ;-)
Ik deelde vandaag zoals altijd dus mijn planning..behalve een ideetje wat mij onlangs is aangereikt door een Zumba docente en dierbaar vriendinnetje.
Dat ideetje wilde ik nog even voor mezelf houden want..wil ik dit wel, is dit iets voor mij, wie zit er ook mijn schrijverij te wachten.
Ik merk nu al dat hier schrijven weer anders is dan "daar".
Weet je wat? Ik doe het gewoon!
CasaTT-momentjes en meer..
Wie weet zie ik je volgende keer weer ?
Abonneren op:
Posts (Atom)