Huis en Thuis

Na een jaar of 7 was het wel tijd.
Nadat we vorig jaar met geweldig resultaat de bovenverdieping hadden aangepakt en opgeknapt stond in de planning voor 2017 de benedenverdieping een flinke beurt geven.
Het plafonds witten hebben we uit handen gegeven en is door schilder Dirk vakkundig en secuur uitgevoerd. Daar kunnen we zelf echt niet voor gaan zwoegen. Ieder zijn vak ;-)
De rest wilden we wel zelf doen, gewoon omdat wij dat leuk vinden, nog steeds kunnen en goed kunnen samenwerken.
Hier is ook weer maanden van meten, weten, informeren, vergelijken, keuren en aanpassen aan vooraf gegaan.
Uiteindelijk zijn de kleuren bepaald. Heb ik alle nieuwe sfeermakers aangeschaft en veilig opgeborgen en is de week verlof aangevraagd en goedgekeurd dus we kunnen aan de slag.
Eerst heb ik mij een kleine week met verfreiniger en ontvetten ter voorbereiding vermaakt.
Onze nep/sfeer/schouw van de elektrische haard die overigens ook kan verwarmen ;-) voorzien van een nieuwe krijtverf jas. Diverse plantenpotten ook in de krijtverf gedompeld.
Verf en allerlei benodigdheden hebben we samen aangeschaft.
En dan gaan we samen van start. Schuren, de kamer zo leeg mogelijk maken, de werkplekken voorbereiden, plamuren, vullen, schuren, grondverf, schuren en vervolgens laagje voor laagje, muur voor muur en kozijn voor kozijn voorzien van de door ons gekozen kleurcombinatie.
We zien het opknappen, we zien hoe de sfeer in huis begint te veranderen. Er komt rust, en wat een lichtwinst!
Na een volle week hard werken is het nagenoeg klaar.
Tegenslag hadden we weinig. Ik had pech met de krijtverf, de eerste blikken waren te droog en korrelig en 1 blik klotste letterlijk een plas verf uit over de vloer en tafelpoten en koste mij uiteindelijk uren van schrobben en schrappen om de boel weer enigszins in orde te krijgen. De vloer wordt weliswaar ook vervangen later dit jaar maar ik ga niet maandenlang tegen een ongeplande surrealistische vloerbewerking aankijken.....
Kleine tegenslag was het ijzeren kozijn van de kamerdeur..Dat kreng is niet glad te krijgen! Net als de randen van ons kamer plafond..dat is te vergelijken met een golfslagbad..en wat krom is moet je vooral niet proberen recht te kwasten , en dan de afplak tape....laaaaaat maaaaaaaar ...grrrr
Konings dag 2017 wordt voor ons voor het eerst sinds jaren een gezellige thuisdag. (ik was een aantal jaren op pad voor een Zumba demo) Rob gaat de nieuwe vensterbanken monteren en ik ga nog een rondje maken met 2 blikjes verf...om de verf die met de afplak tape in de vuilnisbak is gemikt weer opnieuw aan te brengen.
En dat alles doen we onder het genot van een lekkere oranje tompouce !
Lang leve.....ons Huis en ons Thuis!
I love my life and i love living it the way it is with the ones in it who i love <3 <3 <3

.

make over

Een dubbele zelfs.
Vorig jaar om precies te zijn op 13 juli 2016 ging ik met bibberknietjes maar wel alleen naar Dental Clinics voor een eerste consult bij Implantoloog Jack Plooy. Daarna ging het allemaal voorspoedig zo leek het. De genezing van het aanbrengen van de 2 implantaten op weg naar een zogenaamd "klikgebit" en nee er klikt niks...alleen de bleken erg aan mij gehecht. Geen nood, die werden alsnog snel verwijderd.
Vervolgens mocht ik door naar Sander, de specialist van Dental Clinics op het gebied van meten, happen, bewerken, corrigeren, vervaardigen van de volledige prothese en onder het klikgebitje met een "steg" de verbinding tussen kaak/implantaten en onder prothese.
Nog steeds alleen er naar toe...Ik was al super trots op mezelf na ruim 30 jaar als angstpatiënt alles op het gebied van mond en correctie zorgvuldig te hebben vermeden...alleen als het echt niet anders kon was ik bereid om op de stoel plaats te nemen en te blijven zitten...voor mij al zo heel uniek ;-)
Vervolgens ging er eigenlijk van alles mis of verkeerd wat mis en verkeerd kon gaan... buiten mijn schuld.
Een steg die niet paste, Sander die ziek werd, een afspraak die werd gecanceld vanwege een andere patiënt die (heel begrijpelijk) acute hulp nodig had. Persoonlijke/familie omstandigheden en tussendoor een zachte (soft liner) basis die in no time aan flarden lag. In totaal 4 x een verse soft liner aan laten meten en 2 x terug voor een onverwachte volledige breuk van de onder prothese...was dan ook volledig versleten.
Alles bij elkaar 3 maanden vertraging excl.. feestdagen.
En telkens moesten de genezing kapjes/staafjes eruit voor het passen van de steg en allerlei andere metingen. En dat was mijn grootste overwinning want deze handeling was voor mij telkens een marteling. De schroeven van deze kapjes zijn breed en passen precies in de buis van de kunstwortel, en de implantaten liggen bij mij diep. Ik heb voldoende kaak en meer dan voldoende tandvlees en dat tandvlees heeft een eigen willetje..Dat wil zodra de schroef eruit gedraaid is meteen naar elkaar toe..dat is het punt ook ook niet. De ellende was het terug aanbrengen van de schroef want het tandvlees moest weer weggeduwd worden. Dat heeft mij veel zuchten, steunen, zweetdruppels en gekreun gekost, met alle begrip en steun van Sander die mij echt door dit proces heeft gesleurd. Hij wees mij op de ademhaling...veel te hoog...te gespannen..Afijn leermomentjes te over.
En toch telkens met goede moed en een positieve instelling terug voor de volgende fase.
Tot vandaag, 26 april 2017. Zonder verwachting ging ik op tijd naar de kliniek.
Zonder verwachting nam ik plaats in de praktijk ruimte van Sander et voila! Alles paste :-D oké 1 minuscuul drukpuntje wat eenvoudig werd verholpen.
Ik heb weer letterlijk een mond vol tanden, alles is gecorrigeerd, dat wat ingezakt was is opgehoogd, wat scheef was weg gesleten is rechtgezet (dus voor mijn gevoel nu natuurlijk en tijdelijk weer scheef LOL) De tanden hebben weer de juiste stand en positie. En de steg verbinding zit muurvast en zonder marteling!
Als laatste moest ik nog wel even oefenen met het uitnemen en terug plaatsen van de onderprothese....daar heb je spieren en nagels en humor bij nodig .. grinnik.
Maar het lukte prima!
En nu dus wennen aan letterlijk een mond vol tanden, alles is nu anders, praten, slikken, positie van de tong, eten en zelfs de mond sluiten is wennen. Maar...ook dat went weer.
Het grote voordeel van een onder prothese die goed vast zit is een boven prothese die daardoor automatisch ook is goed vast zit...en dat is een heel prettig gevoel na bijna 1 jaar met een rammelend eethoekje ;-)
Sander en ik hebben veel waardering voor elkaar gekregen. Hij heeft mij met veel geduld, begrip en respect begeleid en ik heb respect voor zijn geduld, begeleiding, expertise, mensenkennis en betrokkenheid. Dat was wel een knuffel waard! V
olgende week nog ff terug voor nacontrole.
No problem voor TT!
3/4  jaar verder:
9,2 kg. afgevallen, suikerniveau perfect.
Cholesterol is gedaald (nog 0.4 te gaan)
Bloeddruk is gedaald maar moet nog een stukje.
De rugproblemen zijn aangepakt. De knie gaat momenteel ook goed ondanks lichte slijtage en een stukje kraakbeen want soms aan de wandel wil in het gewricht.
Ja, dat is al met al wel een heel aardig gelukte make-over.
Mijn 2017 begon met een volle agenda voor de gezondheid en gaat nu een stuk gezonder verder met vooral veel ontspanning en FUN!
I love my life the way it is.

Geschrob en gespetter en ruimen maar!

Het is donderdag en ik zit aan mijn lunch met zalm. Pure verwennerij noem ik dat zelf.
Ik zit in een halflege woonkamer naar een halflege wandkast te koekeloeren, Kale vensterbanken, een lege schouw. Soort minimalisme.
Neeeeej ik ga niet verhuizen. Ik ben druk bezig met voorbereidingen treffen voor de opfrisbeurt van de benedenverdieping. Dus de gang, woonkamer en de keuken worden flink onder handen genomen.
Aan mij was de zelf verkozen taak om eindelijk eens een aantal pullen, potten, vazen en ander decoratief spul te gaan verwijderen. Het is echt tijd voor een frisse nieuwe look, een net iets ander sfeertje met wel het behoud van het voor mij absolute noodzakelijke "thuisgevoel".
.Dat verwijderen en toch nog even terug zetten en uiteindelijk toch echt weg geven of weg brengen, het schoonmaken en zorgvuldig ver(in)pakken en in een halflege kast opslaan van wat ik absoluut niet kwijt wil. Of spullen die ik de laatste tijd heb aangeschaft, zoals een enorme bronskleurige bizon schedel (nep off course!)  enkele vazen in de Ganesha stijl waar ik een groot fan van ben.
Nieuwe lampjes, kussens voor op de bank, een rieten mand en een enorme lantaarn die ik net ff anders heb ingericht.
Sommige dingen heb je al jaren in een kast staan, je kijkt er zelfs niet meer echt naar om en als ik soms keek voelde ik een constatering..ja het staat er nog steeds...maar waarom? Dus heb ik na 27 jaar eindelijk die 12 Cristal d'Arc glaasjes uit een ver verleden (ooit boedelscheiding) zo in de recycle glastas gemikt. de meeste zelfs nog ongebruikt. weg ermee!
Die half lege kast is nu natuurlijk bomvol. De gordijnen liggen in grote zakken onder het logeerbed te wachten tot ze gewassen kunnen worden en weer netjes opgehangen, er zijn ook gordijnen omgewisseld voor een stel wat al jaren lag te wachten op een herkansing :-)
Zoompje eruit..of er weer in, that is the question..wordt volgende week ingevuld.
Dus de gang en de woonkamer hebben een lichte echo. De keuken minder maar die is vandaag aan de beurt..alhoewel? daar gaat niet veel uit, die opruiming is al eerder voor elkaar gekomen.
Die leegte voelt momenteel erg goed. Het is een signaal dat ik schakel, emoties in of uit schakelen, mezelf de ruimte geef om mijn weg voort te zetten of aan te passen zoals het goed voelt.
Maar er komt nog iets meer bij kijken natuurlijk.
De potten verf kwasten, plastic folie, kranten, doeken, schuurpapier etc.. zijn het bewijs.
Afgelopen week heb ik elke dag besteed aan het vet en vuil/aanslag verwijderen van deuren en kozijnen, lambrisering, plantenbakken, een schouw (met nep haardje) plinten en nog meer. Alles klaar voor Rob en het schuurwerk. Onderbroken door een gevalletje pech met krijtverf blikken waardoor onze terra kleurige marmoleum vloer nu een zeer matte en beetje aparte look heeft. Gelukkig komt er in de loop van dit jaar ook een andere vloer in!
Een golf witte krijtverf veroorzaakte veel frustratie bij mij. Gevolgd door enkele uren noeste schrob en boen arbeid om die witte plas en ontelbare grote en kleine spetters zoveel mogelijk onzichtbaar te maken...incl.. die op mijn laarsjes waren geland, de eethoek tafel en 2 stoelen met ongewenste gespikkelde zitting. Ik moet zeggen..ook hier heeft St. Marcs geweldig werk verricht. Nu mijn handen nog laten herstellen want daar is ook elke vorm van natuurlijke bescherming verdwenen....vetvrij...hm...toch even de weegschaal ....???? LOL
Maar goed, we zijn  verder gegaan en strakjes pak ik het laatste stukje beet.  De keuken die gelukkig niet groot is met een verse emmer St. Marcs aanvallen tot ook daar deur, kozijnen en muur vet/setter en verf klaar zijn.
Ook heb ik de afgelopen 2 dagen gespeeld met krijtverf. Gewoon op mijn manier. De nep schouw is met 3 kleuren bewerkt, er is geschuurd en gepoetst, bij en afgewerkt en hij is leuk vind ik zelf!
Plantenpotten zijn wisselend in Engels groen en puur Taupe gezet met bewerking waardoor er barstjes zichtbaar zijn. Ik vind ut gaaf!
Komende week gaan we samen aan de slag met kwasten en rollers. De benedenverdieping krijgt een ander kleurtje, een ander sfeertje en een andere "look" , heerlijk!
Alsof ik het ene gekleurde boek sluit en een volgend vol verwachting ga openen?
Een mens kan overal wel symboliek aan ophangen, doe ik dus ook met plezier!
Strakjes zijn wij klaar met onze klus en gaan we genieten van een vrolijke en hopelijk zonnige zomer lang. Rob met sport, fietsen en lezen. Ik met sport, workshops, tuinieren en jawel..ook fietsen. Ik heb mezelf belooft dat ik goed voor mijn knie ga zorgen en zolang mogelijk het moment van "doorverwezen worden naar de Ortho" op een goede manier zal uitstellen ;-)  Puur eigenbelang, want een pijn vrije knie betekend voor mij zonder zorgen dansen, lopen en genieten van mijn leven.
Ik ruim meteen ook elke vorm van negativiteit, jaloezie, afgunst en andere totaal zinloze uitingen weer ver achter mij. Van tijd tot tijd moet je ook wat dat betreft even persoonlijk opschonen is mijn ervaring. Om vervolgens weer ruimte te creëren voor de mensen waar ik blij van wordt, goede energie van krijg en mijn energie aan wil geven.
Dus ik schrob, boen, poets, verf en ruim vrolijk verder.

To be of not...

Een 'echte' instructeur,
Ook hier kun je veel en inhoudelijk serieuze gesprekken of discussies over hebben met positief of ander gevolg.

Ik ben dus een typische "niet bevoegde instructeur" ;-)
Niet dat ik niet wilde, integendeel. Ik heb zelfs enkele jaren serieus gedacht om een Zumba licentie te behalen en toch telkens weer tot de conclusie gekomen dat ik het beter niet kan doen.
Het is mij door meer mensen gevraagd of gezegd...Joh gewoon doen!. Je kan het.
Natuurlijk heb je voldoende in huis/in de benen!
Waarom dan toch telkens afhaken, terwijl dansen echt mijn eerste hobby is geworden.
Mijn passie en mijn voornaamste vrije tijd besteding.

En voor een bak geld waar ik wit van wordt, nl.. € 410,02 voor de snelle beslisser en 448,61 op de dag zelf.....slikkkk....dat is een klein vermogen!
Dus nee dank...dat vind ik echt te gek. Dan maar op eigen wijze aanleren en ontwikkelen.
"Autodidact"..klinkt ook best wel interessant?  grinnik.
Niet vanwege de leerstof op zich:
Basic steps van merengue Salsa Cumbia and Reggaeton.
Muziek en Choreo om een goede les te geven
incl.. bijbehorende cd/dvd om alles wat je hebt geleerd terug te kijken en te trainen!
Leren hoe de opbouw van een lesuur volgens het Zumba concept werkt en een effectieve dance/fitness work out te verzorgen. (oké fitness hoeft van mij niet echt)
Vervolgens ontvang je de licentie en kun je les gaan geven.
(te snel in mijn ogen, draai eerst maar eens een poos mee met een ervaren en goede instructeur om ervaring op te doen.)

En als je bedenkt dat ik 32 jaar geleden plotseling naast het arbeidsproces kwam te staan.
(100 % afgekeurd en dat is een ander en heel lang verhaal)
Tja...waarom dan zoveel moeite doen en geld uitgeven om mezelf te bewijzen dat ik ondanks mijn bouwjaar over de benodigde passie, motivatie techniek kunde beschik om voor een groep te staan.
Lesgeven vind ik sowieso enig om te doen.
Jaren geleden heb ik daarvoor een opleiding gevolgd bij de Dierenbescherming en op vrijwillige basis een aantal jaren  veel baasjes geleerd hoe te communiceren met hun geliefde kameraadjes op maar liefst 4 pootjes.
Dat beviel zo goed dat ik er nog een opleiding aan vast heb geknoopt, het dames en heren aanleren hoe een goed instructeur te worden. Ook dat beviel erg goed. Delen en overbrengen van informatie, waarom dat toch zo verrekte leuk is om te doen? Ik vind communiceren (continue kletsen hahahaha) gewoon heerlijk!
Boekenwijsheid is niet meer aan mij besteed. Ik kan de informatie niet meer opnemen en verwerken (gevolg van toen)
Dus heb ik geleerd via andere bronnen o.a. internet/ You Tube en de praktijk de
benodigde informatie tot mij te nemen en daar iets mee te doen.
Ik dans nu 8 jaar mee in meerdere Zumba lesuren per week en vooral de laatste jaren bij diverse instructeurs.
Mijn eerste instructeur leerde mij het verschil tussen de technieken die je nodig hebt als honden instructeur en die van de dans instructeur en geloof mij maar,  daar zit echt verschil in.
Vervolgens heb ik uren en dagen doorgebracht achter de laptop om mezelf van alles aan te leren van wat ik dacht en vond nodig te hebben om over te brengen wat ik wilde delen.
Vervolgens had ik het geluk bij een aantal zeer deskundig en getalenteerde
dans instructeurs terecht te komen waar ik mij verder kon bekwamen, door kon groeien en ontwikkelen.
Ik werd weer blij, kreeg telkens een enorme energie boost en werd weer een echte blije Zumba aardbei.
Helaas kreeg ik tegen wil en dank te maken met een andere en negatieve kant van de Zumba vibe.
Dus ik sloot bewust weer een deur achter mij en opende een nieuwe deur waardoor ik verder kon op mijn zelfverkozen weg. That's life! :-)
En weer leerde ik nieuwe en waanzinnig sympathieke instructeurs kennen, vaak een heel stuk jonger dan ik zelf ben en toch voel ik mij niet oud of belegen bij hen. Waarom niet? Zeg het maar.
Het zijn stuk voor stuk mensen met een passie, talent en een enorme motivatie. En ik kan mezelf zijn en blijven.
Toeval bestaat niet, ik zeg het nog maar weer eens. Al deze vaak jonge mensen komen met een reden op mijn pad en in mijn leven.
Bij de 1 kan en mag ik als vrijwilliger doen wat ik goed kan (schrijven en helpen organiseren) weer en in de nabije toekomst weer een uurtje les geven (als dansjuf)
Bij de ander mag ik invallen en zo nu en dan een uur lang de passie van het Zumba/Latin dansen met de groep delen.
Ik vind het een eer!
En dan kom ik een aantal maanden geleden serieus in aanraking met de Salsation "beweging.
Salsation = Zeer smakelijke, gevarieerde en intensieve dansvorm. Ik ben hooked!
Dansen is ook zeker niet vrijblijvend in deze discipline. Nee, begrijpen wat je doet en wilt vertellen/delen, vertalen, communiceren en uitvoeren.
Inzicht verkrijgen in techniek en de motivatie om het op DIE manier te doen en niet anders.
Er worden eisen gesteld. Nou, en dat wil ik dus ook leren.
Mijn doel is dit jaar proberen een Salsation licentie te behalen. Nee niet om zelf lesuren te gaan sprokkelen, ik zie het als een examen gevolgd door het behalen van een diploma.
Krijg ik dit voor elkaar dan vind ik het helemaal super en kan ik in elk geval een bewijs van bekwaamheid tonen indien gevraagd en gewenst.
Red ik het niet dan weet ik waar mijn grens ligt. Hoe dan ook een bevestiging.
Wat gaat het worden.....to be or not ;-)