Wit

Ik las het vanmorgen en ik zag het vanmorgen.
Het was/is koud! Niet waterkoud maar gewoon winterkoud.
Het schijnt sinds jaren de koudste herfstnacht/dag te zijn?
Consequentie: Koude tenen als eerste. Het huis steunt en kreunt eventjes als de cv ketel begint te draaien om de temperatuur in huis naar een aangename 18.5 tot 20.0 graden op te warmen.
Ook buiten is er van alles aan de hand. De daken zijn in plaats van rood of zwart veranderd in witte puntmutsen waar de vroege vogels proberen een aangenaam plekje te vinden om hun dag op te starten.
En dan natuurlijk de auto's, massaal veranderd in witte sculpturen die door de mens worden aangevallen met schuivers, schrappers, cd hoesjes(schijnt ook al slecht te zijn voor het glas) of een fles anti ijs.
Ik loop in mijn ochtendjas snel naar de schuur en weer terug en ik denk aan vroeger.
Heel vroeger want ik was nog een basisschoolmeisje.
In mijn slaapkamertje geen cv, gas of gevelkacheltje. We hadden de eerste jaren slechts 1 kolenkachel in de woonkamer (5 x 5 meter) die de belangrijkste vierkante meters in ons huis kon verwarmen en verder was met behelpen met de dikke wollen dekens, kruiken en wollen sokken.
In mijn winter moest ik van ma naar beneden om de kelderdeur open te maken voor de kolenboer die met zijn zware last en vaak zwarte gezicht achter mij aan liep naar de kelder waar een houten schot verschoven moest worden zodat de kolen konden worden gestort, en waarna ik meteen de kolenkit moest vullen. die nam pa meteen mee naar boven als hij thuis kwam van het werk.
In mijn kamertje stond s'winters regelmatig het ijs op de ramen als de meest prachtige ijsbloemen.
Aan mijn slaapkamerraam hingen ook vaak prachtige ijspegels die later op de dag met een zacht knisperend geluid weer smolten en soms nog half bevroren op het balkonnetje vielen. Mijn winters waren vaak wit en glad. Mijn winters waren ook ijspret, sneeuwballen, sleetje rijden, blauwe vingers van het sneeuwpoppen bouwen en warme chocolademelk. Mijn winters waren ook...door het ijs zakken omdat ik wel durfde....
Mijn winters waren gedempte geluiden door die dikke witte wollen deken die het groen beschermde tegen de vaak snijdende kou.
Mijn latere winters waren samen met pa naar de Elfstedentocht kijken, Schaatsen kijken op de open lucht schaatsbanen en in de krant het schema bijhouden van de ronde tijden. Strakke schaatspakken en wollige puntmutsen. Polders, vaarten en 'tochten' die er roerloos bijlagen, met hier en daar een vogel op zoek naar voedsel. En de auto aanslingeren, een klusje waar pa altijd veel bewondering mee scoorde..wat een klus!
Mijn winters begonnen ook wel wat later hoor..halverwege december als het echt winter mocht worden.
En weer later toen de winters wat minder winters werden kregen we de dooiaanvallen met ijzel. Prikstokken, ijzeren hoefjes zoals ik ze noemden waarmee wij de ijzel nog een beetje te lijf konden gaan. Extra vroeg van huis naar de trein..die in mijn herinnering overigens gewoon altijd reed?
En aan het einde van alle winter en sneeuwpret was er altijd ook weer het gemopper als de sneeuw ging smelten en iedereen dagenlang last had van spiegelgladde smurrie..zand en zout vermengd met sneeuw. Einde van de sneeuwpret en van de winter.
Ik kijk naar buiten.. Vandaag geen sneeuw en geen gladheid, de stralende zon aan een even zo stralende blauwe lucht heeft de witte waas weer verjaagd en de dag gewoon weer een herfstlook gegeven. Vannacht gaat het weer vriezen...en daarna?
Door met de herfst of gaan we weer een ouderwetse witte winter beleven en mogen de schaatsijzers weer uit de dozen en in het vet.
Ik krijg wel ineens zin om alvast wat kerstdecoratie van zolder te halen. Ik beheers me..tot morgen?